We hadden het hier nog niet over de Nobelprijs economie die een aantal weken geleden werd toegekend aan Angus Deaton. Hij is een van de bedenkers van het Almost Ideal Demand system (AID), dat alleen al vanwege de naam een prijsje verdient. Het relatief eenvoudig te schatten model maakt verschillende reacties van mensen mogelijk: als je schat hoeveel minder suiker mensen gaan gebruiken bij een belastingverhoging, schat je niet de elasticiteit van de gemiddelde gebruiker, maar van de gebruiker rekening houdend met bijvoorbeeld zijn inkomen(sklasse).Daarnaast leverde Deaton nog bijdragen aan de integratie van micro en macro-economie, en toonde o.a. aan de de these van Milton Friedman dat mensen hun consumptie aanpassen aan hun (te verwachten) levenslange inkomensstroom (smoothing) niet plaats vindt.
The Economist van 17 Oktober (die me helpt bij het schrijven van dit stukje) vat zijn visie op economie samen in 3 mooie punten:
* de theorie moet met de data overeenstemmen.
* geen ramp als dat niet zo is: puzzels en inconsistenties bestaan en zijn een bron voor innovatie, alleen door beter te kijken naar verschillen tussen mensen leren we meer.
* meten doet er toe: vooruitgang in de economische wetenschap is onbediscussieerbaar door niet tegelijk ook naar definities en data te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten