Vork 4

Vork publiceerde in december zijn vierde nummer. Het blad kan gerekend worden tot de aanwinsten van 2014. Veel ethiek en voedsel(wetgeving) in dit nummer. Ik maak een paar aantekeningen van de zaken die me nog wel eens van pas kunnen komen of waar ik iets van leerde.
Om te beginnen een helder verhaal hoe je PET flessen voor cola uit suikerbieten kunt maken. Mooie ontwikkeling die, als ik het goed begrijp, nog wel een bescherming van suiker aan de buitengrens nodig heeft. Dat roept dan toch de vraag op hoe de wereld er uit zou zien zonder marktbescherming: meer suikersubstituten (chemisch als aspartaam of plantaardig zoals Stevia)? En meer grond voor grasland en minder voor suikerbieten? De flessen worden biologisch genoemd, maar die term was al gekaapt door de biologische landbouw, dus plantaardig zou beter zijn.
Verder van Michiel Korthals resp. Marcel Schuttelaar lijstjes rond duurzaamheid en voeding. Wat ik er in mistte was de dynamiek van de lijstjes. Ik maak ze ook wel eens, maar ik vraag me af of ik 20 jaar geleden daar items als Monopolies (die zijn er niet echt, maar wel concentratie en machtsverschillen in de keten, en het thema is vooral 10 jaar geleden opgekomen) en Circulaire Economie (een nog veel recentere term) op zou hebben gezet. Het gaat ook niet om duurzaamheid maar duurzame ontwikkeling
Juriste Karin Verzijden zet de voedselwetgeving op een rijtje. Interessant dat ook op dit vlak er gespecialiseerde bureau's zijn ("science-based lawyers") en een website die ik nog niet kende: www.foodhealthlegal.com Met vragen als "zijn eetbare insecten Novel Foods?"

Verder aandacht voor Lucas Simons en zijn boek Changing the Food Game. Daarin onderscheidt hij vier fasen van verduurzaming: Sense of Urgency (met een aantal projecten zoals Max Havelaar), Gedetailleerde afspraken (Round Tables die wantrouwen omzetten in gedetailleerde afsparken zoals Utz), Gezamenlijke strategie op basis van gegroeid vertrouwen en tot slot Level Playing Field waarbij de overheid via regulering de achterblijvers dwingt te kiezen. Klinkt logisch, maar nogal lineair vanuit een transitie-oogpnnt. Misschien toch het boek eens lezen

Verder aandacht voor het feit dat mannelijke dieren (volgens sommigen mensen incluis, maar daar waagt Vork zich niet aan) in veel sectoren een last zijn, dit mede naar aanleiding van de nuka-problematiek. Wat doen we ermee? Blijkbaar is de afzet naar China te duur ? Of via genitica of vroegtijdige abortus geboortes voorkomen?

Verder een paar kritische stukken over de milieubeweging die het citeren waard zijn. Parcival Weijnen laat zien hoe diepgroene organisaties als Wakker Dier geen belang hebbenbij nuance, dat communiceert niet:  "met nuance kun je geen actie voeren". En Hidde Boersma verklaart het failliet van de milieubeweging. Het lukt Greenpeace met 237 miljoen euro reclame budget niet om de massa achter klimaatbeleid te krijgen, sterker nog niet eens dat we ons er zorgen over maken. En de NGO wordt ook nog beschuldigt van onwetenschappelijke standpunten rond bv. DDT (onterecht in diskrediet geraakt voor malariabestrijding), kern-energie en GMOs. De auteur ziet zelfs een trend in de milieubeweging in het algemeen tot eco-autoritaire opvattingen, democratie is maar lastig. Karin Hoenderdos neemt het wat vrolijker op. Deze journaliste bezocht het Springtij Forum op Terschelling en identificeerde vier geloven:

• de kathedraal van het voortschrijdend inzicht (hooggeplaatsten die na een carriere voor groen gaan, hebben soms megalomane zweefneigingen)
• de kapel van de romantici (stadslandbouw, veganisme  etc met veel creativiteit verzekerd)
• de zeven smarten kerk (samen somberen)
• de moskee van de marketeers (pragmatisch, de wereld is een business model, probleem van vandaag is de markt van morgen).

Je ziet het. alle reden tot een abonnement.