Eerder dit jaar mocht ik mijn opinie geven in het duurzaamheidsverslag van Agrifirm. Het is al enige tijd uit, dus wordt het wel tijd om het hier eens te melden. Mijn tekst op pagina 31 van het CSR rapport 2017:
“Verduurzaming van de landbouw is een proces waar veel aspecten bij komen
kijken: economische, ecologische, politieke en ethische. In de maatschappij zie
je veel discussie over wat een duurzame landbouw inhoudt. Dat komt deels
omdat verschillende consumenten andere zaken belangrijk vinden: lokaal,
klimaatneutraal, diervriendelijk of biologisch. Maar het komt ook doordat
milieubelasting per kilo en per hectare worden verward. De Nederlandse
landbouw produceert heel efficiënt, met een lage milieubelasting per kilo.
Maar als je kijkt naar het mestdossier, bestrijdingsmiddelen of zoönosen,
blijkt de milieudruk per hectare relatief groot te zijn.
Het huidige model kraakt in zijn voegen. Maatschappelijke organisaties
zetten bedrijven via hun reputatie onder druk om te verduurzamen.
De bedrijven leggen verduurzaming neer bij de primaire producenten.
Deze vragen vervolgens een eerlijke vergoeding voor de extra inspanning
om aan de bovenwettelijke eisen te kunnen voldoen.
De oplossing ligt in meer samenwerking in de keten. Productontwikkeling met
voedingsmiddelenbedrijven en retailers in specifieke ketens biedt veel kansen.
Afwegingen zijn dan makkelijker te maken, en economen kunnen inmiddels
de meeste duurzaamheidseffecten wel van een prijs voorzien zodat je ze
goed kunt afwegen. Verduurzaming vraagt soms ook om de keten anders te
organiseren: diervoederbedrijven zouden bijvoorbeeld verantwoordelijkheid
kunnen nemen voor het nutriëntenprobleem. Ook is er nog veel klimaatwinst
te boeken door meer reststromen in de veehouderij te gebruiken. Bedrijven
als Agrifirm kunnen juist op dit vlak de regie in de keten gaan voeren.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten