monitoren van het mestbeleid

Al een tijdje heb ik hier geen aandacht besteed aan SPIL. Dat komt vermoedelijk omdat het blad de laatste tijd wel erg veel klimaat en (wind)energie in zijn kolommen doet. En dat valt een beetje buiten het bestek van deze blog.
In het meest recente nummer echter een boeiend artikel van prof. Johan Bouma over het mestbeleid. Hij constateert dat we wat betreft het grondwater de doelen een heel eind hebben bereikt, alleen Zuid Limburg is nog problematisch.
Verder een pleidooi om vooral te blijven letten (en beleid te voeren) op te meten indicatoren en niet allerlei afgeleide proxies. Meting door een netwerk als LMM krijgt veel bijval, voor N-depositie in de natuurgebieden ontbreekt iets dergelijks. Modellen en expert-meningen proberen te voorzien in de relatie tussen ammoniak emissie (voor de boer vooral geoperationaliseerd in voorschriften rond mestaanwending) en natuurkwaliteit. Meer accent op kengetallen waar de boer ter plekke wat mee kan en op de regionale aspecten (waarbij ook andere aspecten die de natuurkwaliteit beinvloeden in aanmerking moeten worden genomen), zoals de Commissie Trojan voorstelde, worden nog eens onderstreept.
Nuttig artikel.

Johan Bouma: Normen en waarden in het mestbeleid,  Spil, 2011 nummer 1/2