Deze week verscheen een nieuwe editie van het blad SPIL. Ik maak er even reclame voor omdat Arie Havelaar en ikzelf er een artikel in hebben over de dilemma's rond Campylobacter. Een voor de Nederlandse overheid bijna onoplosbaar probleem. De oplossing moet dan wellicht komen van de consument zelf (betere keukenhygiene) en van het bedrijfsleven. Ik pleit voor het kritisch bezien van de 'versstrategie' rond kipfilets: we zijn die gaan kopen als kwaliteitsverbetering ten opzichte van de oude diepvrieskip, ook al verdwijnen veel van de filets thuis weer in de diepvries voor later in de week.
Maar zouden we nu niet vanuit de consumentgerichte productontwikkeling voor de barbeque en de keuken ook meer voorgegaarde producten kunnen maken (lekker snel en makkelijk) en daarmee bijdragen aan de oplossing van een volksgezondheidsprobleempje: komende zomer geen standaard bbq pakket halen bij de Albert Heijn, maar een tandori pakket, een mexicaans pakket of een indonesisch pakket: voorgegaard, met de benodigde kruiden en makkelijk klaar. En het liefst zodanig verpakt dat het zo op de weggooi barbeque kan (een soort Senseo innovatie). Productinnovatie met een maatschappelijke verantwoord ondernemen aspect, zo lijkt me.
Sommigen vinden zo'n strategie voor Nederlandse boeren niet zo aantrekkelijk: de industrie kan dan ook de grondstoffen uit Brazilie halen en er hier de kruiden aan toevoegen (of aldaar laten toevoegen). Zou kunnen - maar dan heeft Nederland in ieder geval nog de regiefunctie en onze kracht moet dan zitten in beter de consument kennen voor productontwikkeling en marketing, dan dat een Braziliaanse producent dat kan. En naar analogie van de textiel blijft er wellicht hier enige productie voor snelle belevering van de nieuwste trends: het Zara business model.
Overigens staat er in SPIL ook een boeiend stuk over de Kaderrichtlijn Water: hoe de Nederlandse bestuurscultuur moeite heeft met Europese richtlijnen. Lezen dat blad dus!.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten