Illustratief verhaal in The Economist van 17.2.2018 over Cities and Farming: Into the urban maw. Het beschrijft hoe miljoenen-steden in Bangladesh en Nigeria aanzetten tot intensivering van de landbouw. In Bangladesh worden rijstvelden vervangen door aquacultuur, dat levert veel meer eiwit en vooral geld op voor de boer. In Nigeria is het de opkomst van de kippenhouderij, zowel eieren als vlees (een Nigeriaan eet twee keer per jaar kip). Het is een bekend mechanisme: er komt vraag uit de stad, dat lokt extra aanbod uit op het platteland, er ontstaat productiviteitsverhoging door de oprichting van voerfabriekjes en zelfs laboratoria, en inmiddels klagen boeren dat ze weinig verdienen omdat de productie fors toeneemt. Het is voor boeren aanlokkelijker de productie te vergroten dan naar de stad te vertrekken. En de innovatoren leggen zich al weer toe op luxere vissoorten. De economie werkt, en lijkt op dit punt wereldwijd geldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten