Enfin de vraag is dus, wanneer ziet de consument iets nog als lokaal: in 1 regio, geproduceerd, verwerkt en geconsumeerd. Dat was niet echt onderzocht maar de Amerikaanse Farm Bill van 2008 blijkt wel een definitie te bevatten, die overigens geen juridische waarde heeft. Daarbij is er sprake van lokaal voedsel als productie, verwerking en consumptie binnen 1 staat (van de 51 United States) blijven, of (schrik niet) binnen een actieradius van 400 mijl.
Als we die definitie in Europa eens overnemen? Dan kan het Nederlandse product binnen 600 km, dus Londen, Parijs, Berlijn als local food worden gepresenteerd. Gweldige kans lijkt me, of zou het zo niet werken in het Europa met zijn vele grenzen?
De Amerikaanse consumenten schijnen local food wel te koppelen aan kleinschalig, autentiek, en ook aan positieve effecten op de local community en duurzaamheid. Ook daarvan had Rob King nog een paar mooie onderzoeksresultaten. Zoals al wel bekend is het effect van food miles verre van eenduidig, sommige local foods hebben een veel groter energieverbruik alleen al in transport dan de voedingsmiddelen-van-ver-weg. En van de kosten van supermarkten (gebouwen, personeel, etc) wordt een verbluffend hoog percentage in de lokale economie gestopt en veel van de producten komen vaak helemaal niet zover weg, en vaak wel uit een afstand van 400 mijl.
Het onderzoeksrapport staat op de site van ERS.
2 opmerkingen:
Local food gaat niet echt over afstand, het gaat over terug betekenis geven, betrokkenheid, verbinding, diversiteit en duurzaamheid van voedselvoorziening ( productie - verwerking - distributie - consumptie)
Local Food gaat ook over zelfredzaamheid en zelfvoorziening in 't kader van de voedselvoorziening van een (lokale) gemeenschap
Een reactie posten