Dat de wereld dikker wordt, ook in ontwikkelingslanden is welbekend en wordt regelmatig aangevoerd als argument voor voedselbeleid. Een groep onderzoekers, zo meldt de NRC, publiceerde deze week in Nature dat de toename vooral zit op het platteland. En vooral bij vrouwen. In rijke geïndustrialiseerde landen zijn mensen op het platteland al sinds 1985 zwaarder dan in de steden. Er is daar een achterstand op het gebied van onderwijs en inkomen en een tekort aan vers voedsel en sportfaciliteiten. Dat onderwijs-aspect roept de vraag bij me op of er dus ook geen zelfselectie is via het proces van wie er naar de stad vertrekt en wie niet.
In ontwikkelingslanden zie je nu hetzelfde: de welvaart trekt er wat aan, logistiek verbetert, fabrieksvoedsel is makkelijker verkrijgbaar en er is minder zware arbeid nodig. Het is dus niet alleen de inrichting van de publieke ruimte in de stad met zijn fastfood shops die aanzet tot de obese samenleving, maar juist ook die op het platteland. Dat zou toch mogelijkheden moeten geven voor lokaal bewegen en tuinieren, zou je denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten