Lawaai bij het eten helpt ook al niet, een van de problemen van vliegtuigeten. Er zijn Amerikaanse restaurant-besprekers die de decibellen in hun review vermelden.
Spence onderzoekt ook het effect van het geritsel van de verpakking op de crunch van de chips. Of van het ontwerp van het blikje op het geluid van koolzuurbubbles (dat aangenaam wordt gevonden), zodat je mogelijk met minder koolzuur toekunt (wat weer gezonder is voor de tanden).
Bij kerstmuziek of zicht op kerstkaarten bestellen de Britten meer mince pies, zo meldt Spence. Dat is samenwerking tussen zintuigen, maar ook een ernstig geval van priming - denk ik.
Spence onderschrijft ook het effect van buiten zijn en contact met de omgeving voor functioneren en welzijn (gezondheid). En wie te weinig wordt aangeraakt, slaapt slechter en zal minder snel recupereren na een kwetsuur. Heerlijk zo'n Vlaamse krant bij de koffie in de Thalys.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten