Pick-ups

Gezien de discussie over fatbikes is een artikeltje in The Economist over de verekkersveiligheid in de VS wel interessant. Uit het nummer van een week geleden. Er vallen daar veel meer doden per gereden mijl dan in Europa en een belangrijke oorzaak zijn de vele SUVs en Pick-up trucs die veel zwaarder zijn dan een middenklasse-autootje. Dat leidt bij crashes tot zware ongevallen en extra doden. Met als gevolg dat sommige mensen zich in een soort wapenwedloop geplaatst zien, en ook maar zo'n zwaargweicht kopen. De markt komt niet altijd per dedinitie tot goede oplossingen, zo blijkt maar weer

waarde van mestkevers

 Economen berekenen steeds vaker de waarde van elementen uit de biodiversiteit. De schatting van de waarde van bijen vanwege bestuivingsactiviteiten is wel een van de bekendste. Ook de mestkever heeft waarde, sterker: we kunnen niet zonder. In Australië hebben ze het een tijd geprobeerd na de introductie van vee door de Europese kolonisten. Dat leidde tot veel vliegen want de Australische mestkever liet de mest van Europese dieren links liggen.  Met veel vliegen tot gevolg. Pas toen in 1968 na bijna een paar eeuwen de Europese mestkever werd geintroduceerd, nam het probleem af.

Mooi verhaal uit The Economist van 7 september 2024. Dat de inleiding is van hun bespreking van een nieuw onderzoek naar de waarde van de mestkever in de VS. Met kevers verdwijnt er van een mestvlaai 10.7 gram per dag, zonder kevers maar 3.7 gram. En runderen eten geen gras op een oppervlakte rond de mestvlaai die 6 keer de grootte is van de mestvlaai. En dan is er mogelijk nog een bemestingsbijdrage omdat de kever de mest verspreidt. En zo kom je al snel tot een waarde van tientallen miljoenen dollars voor de mestkevers van Florida. Waarbij positieve effecten op schimmels mogelijk nog veel groter zijn. 

Uit: The Economist The economics of dung beetles, 7.9.2024

schuivende mosselbanken

 Nog een nabrander op de post van gisteren. Door veranderende morfologie (bodems met platen en geulen) in de Waddenzee kunnen mosselpercelen zo maar meer of minder productief worden. Overheid en ngo's staan er dan soms wel voor open om de percelen te verschuiven.  Ik noteer dat omdat je op land nu hetzelfde hebt met klimaatverandering. Misschien moeten wij wel planten gaan beschermen uit Noord-Frankrijk als de onze zelfdzame soorten naar Denemarken weten te vertrekken ?

de mosselman

Gisteren bezochten we Yerseke. We keken rond bij Krijn Verwijs, een mosselhandelsbedrijf met 3 schepen en activiteiten in o.a. Ierland. Ze doen ook in oesters en andere fruits de mer. Opgericht door Pieter Verwijs in de boom van 1880, we werden rondgeleid door de jongste generatie Bram, maar ergens in de stamboom was er dus een naamgenoot.

De PO Mosselen van 89 vissers / kwekers legde ons de sector en de uitdagingen uit. Tot die laatste hoort niet alleen nog steeds de Brexit (Schotse mosselen komen van een gebied dat volgens de EU B-kwaliteit water komt en kan dus ook na verwatering op percelen in Nederland geen A-kwaliteit worden). Ook de Duitse retailers vinden mosselen maar een lastig product. De jeugd vraagt er niet op en men interpreteert EU wetgeving rond verkoop van levende dieren zodanig dat de mossel geweerd wordt.  In Nederland is de productie overigens fors teruggelopen, ooit had men bijna 1 mln mosselton (een tonnetje weegt 10 kg).

De structuur van de sector verandert: van de vissers/kwekers zijn er misschien wel 15 in bezit van handelsbedrijven en sommigen hebben daar min of meer vaste contracten mee. De structuurontwikkeling qua aantallen bedrijven lijkt dan ook op die in de land- en tuinbouw. De veiling is dan ook geen echte veiling meer, men doet kwaliteitscontrole en registreert de opbrengst, dat moet voor de huur van de percelen van de overheid. Een ontwikkeling die gelijk op gegaan is met de verschuiving van productie naar verwerking. Maar de kwekers lijken er niet op vooruitgegaan te zijn nu de openbare prijsvorming is weggevallen.  Er is ook een verschuiving naar horeca. De oesterputten bieden nu langs de rand plek aan prima visrestaurants. Zoals Oesterput 14: aanbevolen voor de lunch.

gespleten poldermodel

in Binnenlands Bestuur van 28 juli 2024 schreef Jan Waszink het essay "Al eeuwen een gespleten volk".  Op basis van zijn boek Hugo Grotius. Annals of the War in the Low Countries dat in 2023 in Leuven verscheen. Hij stelt dat polarisatie in Nederland al een lange geschiedenis heeft. Terwijl we trots zijn op tolerantie en het poldermodel. 

De periode uit de Opstand is bekend: Holland versus overige gewesten, remonstranten versus contra-remonstranten, staatsgezinden versus prinsgezinden. In 1601 hadden de Staten van Holland aan Hugo de Groot de opdracht gegeven de geschiedenis van de Opstand op te schrijven. Toen hij klaar was, kwam het niet tot publicatie. Waszink denkt dat het te staatsgezind was in zijn visie en dat dit tot teveel polarisatie zou leiden. Maar het niet-publiceren voorkwam niet de escalatie van de polarisatie waarin beide kampen in hun eigen informatiebubbel leefden. Het leidde tot de terechtstelling van Van Oldenbarnevelt en later de moord op de gebroeders De Witt. De staat kreeg bewaken van tolerantie als opdracht om de rust te bewaren.  Voortaan moest iedere uitkomst van een onenigheid, hoe urgent en over welk onderwerp dan ook,   ondergeschikt zijn of worden gemaakt aan behoud van het systeem, de bestuurbaarheid van het land. Ook als is dat systeem een middel en geen doel. Waarbij de publieke ruimte, ook online, met minimale beleefdheid wordt vormgegeven, hoe men er in de private ruimte ook over denkt. 

particulier natuurbezit

 Binnenlands Bestuur had16 augustus een aardig verhaal ["Drents moeras te koop"] over de openbare verkoop van stukjes natuurgrond in Drenthe in het stroomgebied van de Aa. Gaat veelal om stukken grond die de provincie heeft aangekocht van boeren en vervolgens naar natuur heeft afgewaardeerd. Die worden met een zware kwalitatieve beperking (zeg maar: een erfdienstbaarheid) inclusief beheers- en ontwikkelingsverplichting naar een natuurdoeltype, verkocht. Niet automatisch naar de grote terreinbeherende organisaties maar openbaar. Wel zo eerlijk (ook gezien het Didam-arrest hoewel het artikel daar geen melding van maakt) en men hoopt zo versnippering tegen te gaan. Landgoederen of boeren kunnen zo een stukje dat aan hun grond grenst (en soms niet meer dan een houtwal is) er bij nemen en beheren. Dat maakt ook waterbeheer makkelijker. Gelderland heeft ook al eerder zoiets gedaan. Biedt dus kansen voor boeren die er natuurbeheer bij willen doen, en dat wellicht goedkoper kunnen dan met betaalde arbeid in grote organisaties.

Strategische Dialoog

 

Gisteren verscheen het rapport van de Strategische Dialoog in de EU over de toekomst van landbouw en het voedselsysteem. Het rapport staat online. Eerder dit jaar mocht ik de club toespreken (de slides deelde ik via LinkedIn). Dat men inzet op een goed systeem van het meten van duurzaamheid voor individuele bedrijven (met het FSDN als ontwikkeltool) lijkt me grote winst. 

terug van vakantie

 In de zomermaanden was het stil op de blog. Op verzoek van sommigen ga ik proberen de draad weer op te pakken. Hoewel ik me er vandaag nog makkelijk vanaf maak. Met een fotootje uit de vakantie. Doe ik zelden maar vermoedelijk zit ik toch al in een database van Clearview, de AI-trainer die een hoge boete van de Autoriteit Persoonsgegevens kreeg voor illegaal foto's van het internet schrapen en bewaren.  Niet alleen de algoritmes groeien ons boven het hoofd, ook de mais (en ik ben 1.98 meter). Het is een maisjaar zo vertelden Duitse boeren me. Meer dan een tarwe-jaar.