in aanvulling op de blog van gisteren. Jeliffe et al constateren een interessant verschil tussen Europa en Noord Amerika inzake de totale factorprocutiviteit sinds 1990. Beide landbouwsystemen realiseren ongeveer dezelfde productiviteitsstijging. Maar waar die in Noord Amerika vooral zit in ook meer productie (met ook meer inputs), zit die in Europa sterk op het besparen van inputs. Hun verklaring is interessant. Ze wijzen op twee zaken. In het oude landbouwsusbsidie-systeem was het landbouwbeleid in de VS al meer losgekoppeld van productie, in Europa waren de productieeffecten veel groter door de prijssteun. Door die prijssteun om te zetten in de betalingen per ha, is het winstgevend een deel van de productie achterwege te laten en op inputs te bezuinigen. Marginale gebieden worden bebost. De productie concentreert zich daar waar dat het beste kan. Dat effect was binnen de EU veel groter dan binnen de VS.
Een tweede hypothetische verklaring zou ik niet zo snel bedacht hebben maar is ook interessant: de verbeterde Europese arbeidsmarkt door vrij verkeer van personen en nog makkelijker vrij verkeer van goederen. Daar is na 1990 (witboek Delors, toetreding Oost Europa) sterk op gestuurd, met een vergelijkbaar effect dat productie daar gebeurd waar dat het handigst is. Amerika had al heel lang een vrij verkeer van goederen en personen, en ook nu altijd nog makkelijker (1 taal) dan Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten