Randstad en Randland

Een nog boeiender verhaal in de Groene Amsterdammer (zie blog van gisteren) is dat over de afname van de regionale voorzieningen. Coen van de Ven schreef "Hoe Den Haag uit Nederland verdween, een titel met een knipoog naar Jorwerd. De Randstad bekommert zich om zichzelf en steeds minder om het Randland, zo is de teneur. Oorzaak: de ongekende schaalvergroting in het openbaar bestuur, niet alleen door fusies van gemeenten maar vooral ook door efficiencyoverwegingen waardoor scholen, bibliotheken, politieposten, ziekenhuizen e.d. dicht moesten. Het was handiger als de burger naar de grotere vestigingen reisde (hoewel het OV daartoe vaak ontbreekt). 

Deels waren dat berekeningen (als die er al aan ten grondslag lagen) die geen rekening hielden met de kosten voor de burger of de imponderabilia. Het scholgebouw of de bibliotheek werden ook voor andere zaken gebruikt en waren een ontmoetingspunt. 

Het was ook een reactie op het (niet in ieders ogen succesvolle) spreidingsbeleid van de jaren 70. Het clusterdenken met zijn synergie in de stad kwam op, het werk moest niet naar de mensen worden gebracht maar de mensen moesten maar verhuizen naar het werk. Zo werkt de markt. Waar dat niet gebeurde klaagde minister van Financiën Onno Ruding over een 'tante Truus-mentaliteit'. van mensen die bij de familie in de buurt wilden blijven. En toen Pim Fortuijn aandacht vroeg voor de migratieproblemen in de oude wijken, was er extra reden daar het belastinggeld te besteden (Vogelaarwijken etc.) en werd de regio verder aan zijn lot overgelaten, zo analyseren de deskundigen. En als het bevoegd gezag er niet meer is, verlies je het gezag. Reden voor ander stemgedrag, op de PVV, BoerBurgerBeweging etc. 

Het verhaal in de GA begint overigens met een leuke intro gekoppeld aan een geinterviewde te Kats. In 1592 trekken een aantal mannen te paard vanuit Zeeland naar Den Haag en maken hun opwachting bij Maria van Nassau (dochter van Willem van Oranje) en raadspensionaris Johan van Oldebarneveldt. Ze pleiten voor herinpoldering van Noord-Beveland dat sinds 1530/32 'drijvende' is. Na lang beraad krijgen ze hun zin als ook 3000 arbeidskrachten en 800 paarden tot hun beschikking. Daarmee leggen ze in 1598 in 5 zomermaanden 20 km dijk aan en malen het eiland weer droog.