De kamelenmarkt

 

Nu we het toch over organisatievormen (instituties) hebben, nog een ander fraai voorbeeld uit the Ecomomist, en wel van afgelopen zaterdag. In dit geval betreft het de kamelenmarkt in Somaliland. Daar hebben de kamelenhandelaren vanouds blijkbaar een machtige positie en die hebben er geen belang bij dat de markt (de omstanders op de kamelenmarkt) weet welke prijs ze betalen. Geen handjeklap als op de veemarkt dus, maar informatie-asymmetrie.  

Dat werd bereikt doordat de onderhandelingen met een sjaal of mantel worden bedekt: koper en verkoper steken hun hand onder een sjaal en de koper grijpt een paar vingers van de verkoper. Het aantal vingers en de knokkels die worden aangetikt bepalen het bod. De verkoper doet vervolgens een tegenbod Tot en een deal is.

Bijkomend voordeel: westerse buitenstaanders kunnen niet zo maar meebieden, je moet het spel wel kunnen spelen. Maar nu komt er een einde aan deze oude vorm van onderhandelen en het onder de sjaal houden van prijsinformatie. Openheid doet ook in Somaliland zijn intrede. Twee redenen: achterhouden van informatie heeft weinig zin in een tijd van mobiele telefoons waarin de marktparticipanten makkelijk collega's bellen voor ze een kameel naar de markt sturen. En er komen steeds meer vrouwen in het handelscircuit. En die mogen mannen niet aanraken als ze daar geen relatie mee hebben. 

Economist 15.5.2021: The Camel Trade: cloak-and-finger dieals. (foto: de kamelenmarkt in Ryahd)