nobelprijs Tirole

We hadden het hier nog niet over de Nobelprijs Economie van dit jaar,  Die ging naar Jean Tirole. De kranten berichen dat hij zich veel bezig houdt met industriele organisatie en het reguleren van bedrijfstakken waar maar enkele spelers zijn. Voor een enkeling in de agrarische sector meteen reden om dat aan de supermarkconcentratie te koppelen.
Zoals te verwachten zette The Economist het wat beter uiteen. Tirole cs benadrukten de informatie-assymetrie tussen de regulerende overheid (de regulator) en de bedrijven. Je kunt bv. wel de marge reguleren, maar dan is er geen prikkel meer voor de bedrijven om te innoveren. Of de prijzen reguleren maar dan steken ze de kostenbesparingen in de eigen zak en ze gaan niet naar de consument. In feite is er een agency-probleem en de regulator weet niet hoe de bedrijven zich bij bepaalde regimes zullen gedragen. Oplossing: geef ze de keuze.
Dat betekent ook dat het niet altijd zinvol is om meteen de laagste prijs te willen zien, en dat betekent weer dat het kan lijken dat de regulator niet optimaal zijn werk doet. Een andere uitkomst van het onderzoek is dat bedrijven kunnen over-investeren om potentiele concurrenten af te schrikken.
De meest interessante vernieuwing van Tirole is zijn werk over platforms zoals die er in de ICT zijn (maar ook een supermarkt met A-merken en huismerken is een soort platform).
Bij platformen kan het aantrekkelijk zijn om de lezers niet te laten betalen en de adverteerders wel, als die bijvoorbeeld massa-markten willen aanboren. Vandaar de Metro en Facebook. Maar dat gratis bedienen van een groep kan al snel als oneerlijke concurrentie worden gezien.  En je krijgt een vraagstuk van net-neutraliteit. Het werk van Tirole suggereert dat je zware gebruikers extra moet kunnen belasten. Sommigen vinden dat dan weer het einde van bv. internetvrijheid. Oplossingen zijn er nog niet altijd maar de trade-offs worden duidelijker.

Ontleend aan: The Economist - It's complicated 18.10.2014