Peter A.G.van Bergeijk en Frank Kalshoven ontwikkelden een index, die ze net als bij virussen naar het Tat-Ort vernoemden:
de Westeinder (van de plassen). Om de kwaliteit van fuguren te meten, want daar gaat veel mee mis. Zoals bij het CPB in de MEV, hun test-data. De Westeinder-index is opgebouwd uit de volgende criteria (die me hier en daar aan het beroemde blauwe boekje van Lamers deden denken):
- de titel beschrijft wat er in de figuur te zien is (tip mijnerzijds: noem de relatie tussen de te verklaren Y-as en de oorzakelijke X-as gevolgd door meeteenheid en eventueel geografische aspecten en tijdsdimensie - werkt vrijwel altijd)
- gebruikte afkortingen en begrippen worden uitgelegd (bv in een noot)
- de eenheden op de assen zijn duidelijk beschreven
- assen (horizontaal en verttikaal) zijn op elkaar afgesteld (geldt met name bij figuren met meerdere panelen)
- de bron is expliciet benoemd
die 5 punten zorgen voor punten op het criterium deugdelijkheid. Daarnaast is er het criterium Leesbaarheid en begrijpelijkheid:
- figuren vertellen een heldere boodschap
- bevatten weinig ruis
- expliciete relatie tussen deelgrafieken
In 70% van de CPB - MEV figuren gaat het mis. Verbaast me niets, het komt te vaak voor dat je voor het begrijpen van een figuur (of tabel) de tekst van een artikel moet lezen. Niet alleen bij het CPB. Dat mag niet nodig zijn. De critici halen er de ESB mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten