200 jaar Zeeuws-Vlaanderen

De tragedie in de Oekraine is er vermoedelijk mede schuldig aan dat het 200-jarig bestaan van Zeeuws-Vlaanderen afgelopen zondag volstrekt onderbelicht is gebleven. De tragiek van oorlog is het gebied niet vreemd: Zeeuws-Vlaanderen kwam (althans het westen ervan) niet alleen zwaar gehavend uit de Tweede Wereldoorlog (in de slag om de Schede), het gebied kwam bij Nederland omdat de Geuzen in de 80-jarige oorlog een buffer wilden tussen de Spanjaarden en de Zeven Provincien. Dat leidde tot Staats-Vlaanderen, dat 200 jaar geleden bij Zeeland werd gevoegd. Maar nog altijd zouden de inwoners zich meer Nederlander dan Zeeuw of Vlaming voelen, zo schreef de NRC woensdag. Staats/Zeeuws-Vlaanderen lijkt er vooral te zijn om disputen rond de Schelde te voeren of beslechten.

Perkpolder - de plek waar
je Zeeuws Vlaanderen
verliet - en nu verlaten

Illustratieve anecdote: toen nog veel van de correspondentie in het Koninkrijk in de 19e eeuw in het Frans ging, stuurde de gemeente Retranchement (gebouwd als vesting in de 80-jarige oorlog) een brief naar Binnenlandse Zaken in Den Haag. En kreeg als antwoord het advies om zich tot de eigen regering in Parijs te wenden.

De krant besprak Tussenland, een reis door Zeeuws-Vlaanderen van Rachel de Meijer. in het dagelijks leven NOS-binnenland redacteur en een van die geweken Zeeuwen die naar de stad gaan om te studeren en waarvoor dan geen weg terug is. De prikkel voor het boekje bleek een quote in de Lonely Planet:"Zeeuws-Vlaanderen is een onbeduidend plattelandsgebied met boerderijen en een paar chemische fabrieken". Dat doet wel heel veel onrecht aan een streek die veel moois in cultuur, historie en natuur (en aan de kust) weet te bieden, met vele goede restaurants. Niet dat de NRC dat woensdag allemaal voor het voetlicht bracht, maar ze wisten wel de eerste Nederlandse astronaut op te duiken: een Zeeuws-Vlaming (Lodewijk van den Berg) die niet meetelt als Nederlands astronaut omdat hij niet alleen elders ging studeren maar zich ook tot Amerikaan had laten naturaliseren.
Kortom, met die onbeduidendheid valt het nogal mee. En persoonlijk vind ik het een mooi gebied met weidse landschappen, mooie plekken en steden en vooral veel verhalen. Blijf er vooral weg, dan blijft het rustig.