de waarde van bestrijdingsmiddeleninformatie

Veel consumenten zeggen dat ze graag groente en fruit hebben met minder bestrijdingsmiddelen, maar zijn ze ook wel bereid er voor te betalen? Het eerste, het zeg-gedrag, nemen economen vaak met een korreltje zout: het is vooral het doe-gedrag dat telt in de economie. En tenslotte maken boeren kosten als ze minder spuiten (ze zijn dan wel minder kosten voor middelen kwijt, maar hebben ook meer ziekte en uitval of moeten andere bestrijdingen toepassen).
Een groep economen (waaronder een ex-LEI collega) bestudeerde dit issue rond appelen.
Eerste inzicht is dat de consumenten in Europa (althans Frankrijk, Portugal, Griekenland en Nederland) niet veel verschillen in hun gedrag. Dat is mooi, zowel voor de producenten (die voor 1 grote markt kunnen werken) als voor onderzoekers (die misschien niet altijd alles in alle landen hoeven te testen). Wel waren de Nederlandse consumenten soms een uitzondering: wij zijn niet gewend aan Regionale labels (streekproducten).
De grootste betalingsbereidheid (willingness to pay) na het verstrekken van informatie over het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen is er voor biologische appelen. Gevolgd door appelen onder een geintegreerd bestrijdingssysteem (IPM - integrated pest management). Voor de streekproduct-appelen pakt het toevoegen van informatie niet best uit: consumenten lijken zich dan ineens te gaan realiseren dat er mogelijk een probleempje is en switchen naar de duurdere appelen. Terwijl juist in veel van die streekproducten er ook juist eisen worden gesteld aan bestrijdingsmiddelenpraktijken. Consumenten blijken (buiten NL) wel veel voor streekproducten (net als voor biologische) te willen betalen maar vooral om andere kwaliteiten dan bestrijdingsmiddelen.

P. Bazoche et al: willingness to pay for pesticide reduction in the EU: nothing but organic? in ERAE 41-1, febr. 2014