De vraag naar BHV

Er is bij mijn weten nog niet zo heel veel onderzoek naar de vraag of de vraag naar het buiten de deur eten erg afhankelijk is van prijzen. Amerikaanse collega's kregen een bijzondere dataset in handen en bestudeerden de vraag naar buitenshuis-voedsel (BHV), door hen afgekort als FAFH: Food-away-from-home.
Daarin onderscheiden ze verschillende categorien, zoals Fast Food en Fine Dining. En ook nog Casual Dining en Mid-Range.

Groene mosselen, typisch BHV

Het blijkt dat alle soorten BHV prijselastisch zijn: als de prijs omhoog gaat wordt er minder gekocht en daalt de omzet. Thuisvoedsel (FAH-Food at Home), is relatief ongevoelig voor prijsbewegingen, mensen hebben weinig keus.
Nog meer logische resultaten: de kruiselasticiteiten zijn ook niet erg hoog: prijsveranderingen leiden niet tot veel geswitch tussen fast food, casual en mid-range dining. En fine dining is helemaal een categorie apart. De auteurs denken dat dat komt omdat er bij de keuze voor het chiquere restaurant (amerikaanse definitie) veel heel andere overwegingen spelen dan prijs.
En een leuk resultaat: de auteurs keken hoe het zit met het verband tussen obesitas en restaurantkeuze. De (in body mass index gemeten) dikkere mensen bezoeken vaker een Fast Food restaurant en/of doen meer aan Fine Dining. De auteurs concluderen dat de fast food en de fine dining restaurants de grootste winnaars zijn van de obesitas epidemie. Of je dat zo mag zeggen vraag ik me af, maar dat ook de heren van het goede leven wat te dik zijn is nu aangetoond. Of dat door de fine dining komt (inclusief de drank) of door wat anders (gebrek aan bewegen?)? En of je dan mag zeggen dat bij meer obesitas het restaurant ook profiteert?
Enfin, tot slot tonen de auteurs nog even aan dat bij deze prijsgevoeligheden een forse belasting op fast food wel enig effect heeft.

T.J. Richards and L. Mancino: Demand for food-away-from-home: a multiple-discrete-continous extreme value model in ERAE 41-1 February 2014