Vooral voor wetenschappers die denken voor de politiek te moeten werken, staan er nuttige observaties in. Ter inspiratie het geciteerde citaat van Thomas More in Utopia in 1516:
"There is no room at Court for philosopy. - There's certainly no room for the academic variety, which says what it thinks irrespective of circumstances. But there is a more civilized form of philosophy which knows the dramatic context, so to speak, tries to fit in with it, and plays an appropriate part in the current performance. That's the sort you should to for."
Mooi gevonden. Op basis daarvan een kritische kanttekening: bij wetenschap wordt hier het beeld van de academische, papers publicerende hoogleraar neergezet. Ook de Tweede Kamer denkt daar vaak aan. Soms is die denkkracht en status in hoorzittingen ook nodig. Maar zoals het boekje ook signaleert: vaak is dat onderzoek mono-disciplinair, en is het geen wonder dat de socioloog, medicus en stedebouwkundige allemaal hun eigen duit in het zakje doen in de obesitatsdiscussie. Zie daar de waarde van meer (en nog te weinig) multidisciplinaire teams bij de planbureaus, de WRR, de LEI's en Alterra's etc, die zich niet richten op nieuwe dingen ontdekken, maar op integratie van bewezen kennis en die in de dramatische context van het moment toepassen. Wie klachten heeft moet soms eerst naar de huisarts, voordat je zelf een specialist belt in het academisch ziekenhuis die misschien je case wel interessant vind voor haar volgende paper.
En verder zijn we natuurlijk Rathenau directeur Jan Staman dankbaar voor het navolgen van Neerlands wiskundige Hendrik Stevin in het vertalen van buitenlandse vaktermen. Stevin verzon woorden als driehoek en vierkant, en nu is er dus het bewijsbeest voor evidence-based. Mooie klankvertaling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten