No? milk tonight

De NRC van vanavond heeft nog een idee voor zuivelaars die zich willen onderscheiden. In verschillende landen (Finland, Duitsland, Japan, UK) is er nachtmelk op de markt. Dat is melk die net voor opkomst van de zon wordt gemolken, en daardoor meer melatonine bevat. Dat stofje reguleert de biologische klok, en dus zou dit gunstig zijn voor mensen met slaapproblemen. Amerikanen slikken daarvoor soms de synthetische variant.
Of het werkt schijnt wetenschappelijk nog niet aangetoond, maar een premium in de postmoderne markt zit er blijkbaar wel in. Het verbaast me niets dat dit in Finland is uitgevonden. Het is het land waar een (andere) cooperatie er trots op is als enig zuivelbedrijf ter wereld ooit een Nobelprijs te hebben gewonnen. Het is ook een land met lange nachten waarin het een koud kunstje moet zijn om deze melk te winnen. Onduidelijk is echter hoe ze dat in de zomer doen. Toch niet in verdonkerde stallen? Misschien wel een argument waarom koeien lang niet altijd in de wei moeten zijn......
Pek van Andel: Beter slapen op 's nachts gemolken koemelk? In NRC-H. 28.2.2011

De 9 miljard vraag

Voor wie geen abonnement heeft: spoed je naar de kiosk of de bibliotheek want The Economist heeft dit weekend een goede special over de vraag hoe je de 9 miljard mensen in 2050 voedt. Mooi overzicht met een terechte technisch-economische insteek. Het blad is als gebruikelijk optimistisch (zie Brazilie, zie Vietnam) over de mogelijkheden bij de juiste incentives en doet de issues van Michael Pollan cs in een paar alinea's af als niet zo terzake. Het gaat wel over vlees eten, verspilling en obesitas (dus niet alleen calorieen maar ook nutrienten), maar de liefde van Europa en sommige delen van de VS voor biologisch, dierwelzijn, anti-biotech e.d. wordt als interessant gezien maar minder relevant voor de vraag hoe je 9 miljard voedt.
Abonnees kunnen dankzij sponsoring van DSM de special gratis downloaden.

Goud van oud in de reclame

Oude reclames zijn weer helemaal in. Een paar weken geleden zag ik dat op Schiphol taxfree flesjes bier van Heineken in de shop staan met daarop oude Heinekenreclames.
Voor wie dat dus aanspreekt: ga naar de Beurs van Berlage. De tentoonstelling Reclameklassiekers is nog een week verlengd. Georganiseer door de geweldige website het Reclamearsenaal, waarover ik wel eens eerder blogde. Die hebben nu een mooie virtuele tentoonstelling van de flexisingeltjes: de grammofoonplaatjes die je in de jaren zestig kreeg met een reclame liedje. Zoals uit 1964 Donald Jones in Everybody likes Milk.

veestapelen en de boot in

Twee interessante berichtjes in de NRC van vanavond die de moeite van het onthouden zijn. Allereerst wijst de krant op de site http://www.veestapelen.nl/, een initatief van Milieudefensie tegen megastallen. Het is een variant van het aloude en verslavende Tetrix waarin je vallende bouwstenen, nu in de vorm van kippen, varkens en koeien kunt stapelen (en een stemadvies voor 2 maart kunt krijgen). Bij Wageningen UR denken we nog steeds de argumentatie in de discussie te kunnen bevorderen met een mooi boek over zorgvuldige veehouderij. Volgende keer moet er misschien een ganzenbord bij.

De boot in
Minstens zo interessant vond ik een rapportage over de Rabobank die op executieveilingen zelf de binnenvaartschepen opkoopt die het in onderpand heeft. Dit om te voorkomen dat de prijzen van schepen te ver dalen, en het onderpand bij andere binnenvaartschippers minder waard wordt (en de bank die schulden van een lagere rating moet voorzien of moet afboeken en zo inlevert op zijn eigen balansverhoudingen en dus kredietwaardigheid). Onder economen is al wel langer bekend dat banken die sterk in een bepaalde branch gefinancierd hebben, geen belang hebben bij het uitwinnen van hun schulden in een crisis, precies om die reden. Ze kunnen beter de crisis uitzingen. Een systeemrisico, dat ook bij kan dragen aan de kracht van een sector op langere termijn als de bank kans ziet vooral de bedrijven met het betere management die door verkeerde timing van herinvesteringen in de problemen gekomen zijn er doorheen te sleuren.
Wat ik me minder gerealiseerd had is dat de bank dan toch een belang kan hebben bij verkoop (en zelf opkoop): door het executoriale karakter is men van de andere schuldeisers af (en die delen niet meer in eventuele prijsstijgingen), kunnen eventuele borgen worden aangesproken en kunnen -zo stelt een informant- staatsgaranties op de schepen als zekerheid worden geboekt.

crops from space

Aan de universiteit Twente wordt het proefschrift 'Crops from Space: Improved Earth Observation capacity to map crop areas and to quantify production' verdedigt, door M.R. Kahn, zo hoorde in vanochtend op BNR. Gewasopbrengsten zijn nu 95% betrouwbaar te voorspellen per vierkante kilometer. Op basis van de mate van groen en de temperatuur: als die lager is dan de percelen in de omgeving, dan verdampt er meer en groeit het harder. Met metingen per kwartier kun je zo goed voorspellen.
Goed voor verbeterde oogstramingen en daarmee minder onzekerheid in de fysieke  markt, en dus minder beweging op de termijnmarkt. Wie speculatie op de termijnmarkt wil verminderen moet misschien wel in deze technologie investeren.

weg van het platteland

Onze toekomst ligt in de stad. Hoe meer mensen van het platteland vertrekken, hoe beter het is. Voor het milieu, voor die mensen zelf, en voor de wereld want als mensen dicht bij elkaar wonen leidt dat tot meer innovatie, meer specialisatie. En minder verkeer en CO2.
Die inzichten, die bij de plattelandsliefhebbers van deze blog wel tot gefronste wenkbrauwen zullen leiden, staan centraal in een boek van Edward Glaeser. En bij steden hebben we het dan niet over de suburbia waar de auto regeert, maar de echte steden. Liefst met flats van 40 hoog of nog hoger.
Juist ook voor de derde wereld is dit de weg, zo stelt Glaeser. Mensen gaan nu al niet voor niets naar de stad: in Lagos heeft 70% van de bevolking veilig water, op het platteland maar 30%. In Calcutta is de werkeloosheid hoog, maar maar de helft van die op het platteland. Geen wonder dat mensen met de voeten stemmen.

Een boek met een boodschap die aan het denken zet, zo krijg ik de indruk uit de recensie in the Economist van vorige week (12.2.2011).
Edward Glaeser: Thriumph of the City: how our greatest invention makes us richer, smarter, greener healthier and happier. Uitgegeven door Penguin.

Scenarios in de Alpen

Scenarioplanning was het onderwerp van de laatste dag van het EAAE Forum in Igls. Een inspirerende bijeenkomst. Vanuit het EU Standing Committee on Agricultural Research is een werkgroep bezig geweest om meer dan 250 foresights die de afgelopen paar jaar gemaakt zijn, op een rijtje te zetten en met een synthese te komen. Die zijn nuttig gekoppeld aan het transitiedenken en een tweetal (elkaar aanvullende) paradigma's.
Vanuit het bedrijfsleven was er een presentatie van Vision 2050 van de World Business Council for Sustainable Development. Een indrukwekkende studie, hier te downloaden. Er werd een sterk pleidooi gevoerd om met betere maatstaven te komen voor duurzame ontwikkeling dan al die aparte indicatoren als co2, water, etc. De sociale kostprijs zou ik zeggen, maar daar is nog wel onderzoek voor nodig.
Het leidde ook tot veel discussie over versplling en afval (waste), waarbij iedereen het er snel overeens is dat dat vooral plaats vindt op productieniveau (het verschil tussen potentitele productie, werkeleijke productie en wat er na post-harvest verliezen echt beschikbaar is) en op consumptieniveau. In de keten is het meeste economisch rationeel, en kan vermoedelijk hooguit nog wat beter verwaard worden.
Verder vond de spreker het wel een duurzaamheidsprobleem dat Europa netto veel veevoer importeert en er dus veel Europese ha's in Latijns Amerika liggen. Dat lijkt me discutabel in die zin dat die ha vroeger (voor de Braziliaanse militairen zich te afhankelijk voelden van de import en overgingen tot liberalisering (minder belasting op de landbouw) en nuttige investeringen in onderzoek die de cerrado bruikbaar maakten voor grasland en soja) ook niet gebruikt werden om bv. Afrika of India te voeden.

Kleine boeren
Het probleem van de honger is er namelijk niet een - en daar was iedereen het wel weer over eens- van beschikbaarheid van voedsel, maar van armoede. Wat ook tot het inzicht leidt dat de oplossing van het probleem van voedsel van 9 miljard vooral zit in de professionalisering van de small holders in Afrika en India die nu helemaal niet in het systeem zitten.
Zo gaf de spreker vanuit Syngenta aan dat er weliswaar maar weinig zaadveredelaars meer zijn, maar dat die maar 5% van de wereldzaadproductie veredelen. Het probleem is dat de andere 95% juist nauwelijks wordt veredeld, anders dan dat boeren de beste zaden van de vorige oogst achterhouden. Ook het feit dat die boeren veel risico lopen doordat ze vaak elk jaar heel hun kapitaal in de grond stoppen, is een groot probleem. Verbinden met kapitaalmarkten die het risico kunnen overnemen werd als een oplossing gezien. Waarbij de technologie van weerpalen en remote sensing kan helpen omdat het de risico's inschatbaar en controleerbaar maakt, en daarmee verzekerbaar.
Een Franse collega merkte ook nog op dat in de discussie over speculatie over het hoofd gezien wordt dat veel onzekerheid in markten ontstaat doordat in landen buiten de OECD de oogstraminingen en voorraadinformatie van veel geringere kwaliteit is dan bij ons, en dat dit leidt tot onzekerheden over de fundamentals in de reele markt, die speculatieve bewegingen versterken. Ik geef het maar even door, want het leek mee een valide redenering.
De spreker van Syngenta sloot af met de mooie stelling dat Corporate Social Responsability wat hem betreft een achterhaald concept is. Sustainability is inmiddels gewoon een business concept waarmee geld verdiend wordt en niet wat extra's in het Rijnlandse model.

Ongebruikte scenario's
Er mogen dan aan de lopende band scenariostudies worden uitgevoerd, methodologe Angela Wilkinson (Oxford) constateerde dat ze maar weinig in besluitvorming worden gebruikt. In de reeks Producing, Using, Embedding zou je maar een derde van tijd en geld aan het produceren moeten besteden. De praktijk is dat het ver boven de tweederde ligt.
Ze maakte een nuttig onderscheid tussen forcasting, foresight en normative values, concepten die steeds verder van het nulpunt liggen op de assen Complexity en Value conflicts. Scenarios zijn vooral storytelling die niet gaan over de toekomst an sich, maar het onbespreekbare in huidige beslissingen boven water proberen te halen. Het gaat om het leren van verschillende toekomsten met verschillende toekomstmethoden.
Wilkinson pleitte voor RIMA: reflexive, interactive, multi agent aanpak in een activistische opstelling. Tegen die achtergrond scoorden veel van de bekende landbouwscenariostudies maar matig.
Niet nog meer studies doen, zo lijkt het, maar beter in de besluitvorming van bedrijven en de politiek integreren.

Uit Igls

Voor beginners laat de sneeuwkwaliteit te wensen over, zo begreep ik, maar ik was in Igls, het olympische skidorp van Innsbruck voor zaken. Naast een EAAE bestuursvergadering hadden we het jaarlijkse forum van onderzoekers met interesse in system dynamics van voedselketens.

Mijn bijdrage was dit jaar beperkt tot het mede organiseren van een netwerk-game waarin we deelnemers lieten spelen voor boeren die een innovatie moesten realisren en anderen voor wetenschappers die we vooral een wetenschappelijke opgave gaven. Het resultaat was wat je er in stopt: weinig zinvolle interactie tussen het innovatieproces en de wetenschap. En ook weinig behoefte aan samenwerking en voorlichting bij de puzzelende "boeren".
Wat dan weer een mooie opmaat was voor een discssie over het optimale agrarische kennis- en innovatiesysteem en of dat wel werkt als de incentives van de verschillende partijen niet gericht zijn op het zoveel mogelijk waarde toevoegen aan de innovatieketen.
Verder besteden we een dag aan scenarioplanning, waarover morgen meer.

eten en oorlog

Oorlog en eten zijn sterk met elkaar verbonden. De Oostenrijkse koffiecultuur gaat terug op de belegering van Wenen door de Turken, die hun koffie achterlieten op het slagveld. Zoiets als de haring en wittebrood na Leidens ontzet. Gisteren vertelde een Fransman me dat de crossiant als cressent ook uit Wenen en het beleg van de Ottomanen komt.
Over eten en de tweede wereldoorlog is er nu een boek uit. Niet over tulpenbollen en de hongerwinter maar dat oorlogen gewonnen worden met logistiek en eten. De amerikaanse boeren profiteerden na de depressie enorm van de oorlog. In 1946 was Amerika de voedselleverancier van de oorlog geworden.
De Jappanners daarentegen maakten er een potje van. Voor de oorlog lag de productie op 336 gram rijst per hoofd van de bevolking, in 1945 nog maar 234. Het hielp ook niet dat men de veroverde landen verplichte tot zelfvoorziening en de handel de nek omdraaide. Het leidde bijvoorbeeld in Vietnam tot een enorme hongersnood. De oorlog betekende ook de opmars van de voedingsleer (nutrition) en behoefte aan voedsel en land speelde een rol in de Ostpolitiek van de nazi's.
Dat staat allemaal in het boek "The taste of war: world war two and the battle of food" van Lizzle Collingham, waarvan ik vorige week in the Economist een recensie las - met daarin bovenstaande feiten. Het blad is kritisch: niet alles hangt van voedsel af (de Russen waren er ook niet best in maar versloegen wel de nazi's) en het feit dat het boek van belang is omdat er in de toekomst geen productiestijging meer is is onzin. Maar los van dat schijnt het toch het lezen waard te zijn. Ik geef het maar even door.

grond is duur

Er zijn altijd meer mensen die grond duur vinden dan een koopje. Maar nu is de grond wel erg goed geprijsd, al was het maar omdat de overheid komende jaren minder zal aankopen dan afgelopen jaren. Op Boerenbusiness schreef ik er een column over.

nieuwe LEI site

Vandaag reclame voor de site van de baas: het LEI heeft zijn website vernieuwd in een verfrissende stijl. De modernisering maakt de site jaren jonger.

AWT en de financiering van innovaties

Wie een van mijn lezingen van de laatste jaren heeft bijgewoond (waarin er weinig wordt voorgelezen) of een artikel van mijn hand gelezen heeft, is vermoedelijk al eens geconfronteerd met de lange-golf theorie van de economie en de nuttige figuur waarin Carlota Perez in 2002 de kennis daarover samenvatte.
Door de midlife crisis van de ICT golf bij de Nasdaq crisis van 2000 te situeren, en die niet als voorschok te zien miste ze de kans de grote financiele crisis van 2008 te voorspellen. Dat overkwam mij ook door haar theorie vanuit een transitie-invalshoek te herinterpreteren, in een paper in Beleggers Belangen's Technische en Kwantitiatieve Analyse in 2008, een paar maanden voor Lehman Brothers. (het paper is bewerkt gepubliceerd in onze Wageningse bundel met transitiepapers in 2009). Voorspellen is dus lastig voor economen.

Inmiddels duikt Perez, nu verbonden aan de universiteit van Talinn, steeds vaker op in de Nederlandse literatuur. Ze schreef een voorwoord in het standaardwerk van de Nederlandse transitieschool in 2010 (Grin et al.) en nu heeft de Adviesraad voor Wetenschapsbeleid en Technologie (AWT) haar een mooi essay laten schrijven in de bundel Let Finance Follow and Flow.
Zowel zij, als de andere essay-auteurs Henk Schenk en Arnoud Boot wijzen er op dat de 'Frenzy' periode voor de crisis gekenmerkt werd door een zeker casino-kapitalisme waarin de innovaties vooral in het financiele systeem zelf zaten en onvoldoende door regels werden ingeperkt.

Perez gaat verder dan beide andere auteurs en filosofeert dit keer wel ook over de toekomst en de rol van de overheid. Zeer bruikbaar materiaal voor toekomstige inleidingen. Ik volsta hier met de conclusie in de samenvatting: " The government will have to become a much more active player as well. By influencing the direction of innovation through strict environmental regulation and formulating 'man on the moon' projects like zero-emission, zero-waste goals. A new sort of 'industrial policy' may very well be needed as well. Not by having the government to 'pick winners', but by building consensus through networking with business and science".

C. Perez: "The financial crisis and the future of innovation: a view from technology with the aid of history" in: AWT: Let finance follow and flow, The Hague, 2010

lijstje: food valley innovaties

Al een tijdje geleden kreeg ik een mooi klein boekje van de Stichting Food Valley dat de winnaars  van hun Awards voor innovatie over de laatste 5 jaar presenteert. Voor wie voorbeelden zoekt van wat voor innovaties de "gouden driehoek" van de agro-sector voortbrengt, hier een greep:

• Valess, een vleesalternatief (nooit geweten trouwens dat het is uitgevonden door een 80 jarige sous-chef van het Amstel Hotel - voor innovaties ben je nooit te oud)
• Groentesap uit groenteafval in de procesindustrie
• Diep frituren zonder olie
• Verrijkte eieren voor medicijnen tegen een oogziekte
• Een enzyme om met aardappelzetmeel producten betere textuur te geven
• Gezondere margarine met veel minder verzadigde vetten
• Een food jet printer om eetbare letters en figuren te spuiten op taartjes etc.
• Bacteriedodende fagen
• Eiwitten uit aardappelen ter vervanging van vlees-eiwitten
• Plantensensor voor minder en betere bestrijdingsmiddelentoepassing in kassen
• Worstenmaker op basis van radio-golven zodat de productietijd, energie en arbeidskosten sterk dalen
• Bioconverter om groenteafval om te zetten in energie
• UV-licht spuitmachine die fungiciden vervangt
• Teff, glutenvrij graan uit Ethiopie
• Cisgene appelras
• Sterilisatie met koud plasma

Stichting Food Valley: Innovation at its best

over zorgvuldige veehouderij

is de titel van een bundel essays die deze week door Wageningen UR aan de staatssecretaris werd aangeboden. De auteurs bespreken tal van dilemma's in de veehouderij en hopen daarmee het maatschappelijk debat van informatie te voorzien.
Zelf droeg ik bij met een essay over de afweging tussen markt en macht. Duurzame ontwikkeling kan worden bevorderd door een aantal marktprocessen (zoals labelling en vraag naar meer diervriendelijk geproduceerd vlees) te versterken, door onduurzaam beleid (zoals marktbescherming) aan te passen en door gebruik te maken van marktconforme instrumenten in die gevallen dat de overheid (resterende) externe effecten moet corrigeren.

Aanbevolen, al was het alleen maar voor het essay van Prem Bindraban die uitlegt dat ontwikkeling van graslanden met roodvlees productie soms te verkiezen is boven vegetarisme dat kiest voor akkerbouw met een  hoog water verbruik. Vandaar de foto vandaag met de Namibische geiten.

H. Eijsackers en M. Scholten (red): Over zorgvuldige veehouderij. Wageningen.

Stemmen in Flevoland

De NRC van vanavond bevat een ingezonden brief van mijn hand. Dat doe ik zelden, maar zondag werd een ingezonden brief van een Groningse hoogleraar me te gortig. Je mag van alles beweren over Flevoland, maar wat mij betreft niet dat de polderpioniers niet in staat waren om in de jaren 60 en 70 ordentelijke verkiezingen te organiseren omdat de infrastructuur ontbrak. De werkelijkheid is dat ze het een tijdlang zelfs elke twee jaar deden. Juist om een goede afspiegeling te krijgen bij de snelle immigratie.

Dat dit nu nog een discussie is, komt omdat de toenmalige inwoners van het Openbaar Lichaam en (later) de gemeenten Dronten en Lelystad wel voor een adviesraad en gemeenteraad mochten stemmen maar niet voor de provincie, eenvoudig omdat ze niet provinicaal waren ingedeeld. De provincie Flevoland werd pas in 1985 ingesteld.
Bijna 25 jaar lang zouden dus de verkiezingen voor de provincies ongeldig zijn geweest als we de redenering ophangen die nu door sommigen bij het in maart niet mogen stemmen op de BES-eilanden wordt aangevoerd.

ontwerpen voor de zw delta

Een jaar geleden hield in een inleiding voor de werkplaats van de zuidwestelijke delta over verre toekomstbeelden voor de landbouw. Voor een prikkelende discussie. Dat is ook voor andere onderwerpen gebeurt en heeft de werkplaats aanleiding gegeven daar ontwerpschetsen aan toe te voegen en het geheel in een werkdocument te publiceren. Leuk boekje geworden.

RWS/Deltaprogramma: Werkdocument De Zuidwestelijke Delta op weg naar 2100

Nederland - Slovenie

Een jaar geleden blogde hier ik al eens over een Nederlands - Sloveens twinning project.  Afgelopen week kreeg ik opnieuw een mooi boekje toegestuurd: "Producer and consumers' choices regarding cattle farming systems and products - surveys in Slovenia".
Het geeft een mooi beeld van hoe Sloveense boeren zich proberen aan te passen aan de EU en aan nieuwe markten, en hoe Twinningprojecten hun daarbij helpen.
Het boekje is uitgegeven door het Ministerie van Landbouw in Ljubljana.

de kabouters voorbij

Enkele weken geleden al in druk verschenen, maar nu ook online: een nieuwe editie van Syscope, gewijd aan de samenwerking tussen de biologische landbouw en de gangbare variant.
Zoals gebruikelijk schreef ik er een column - over groot en klein, van Loverendale tot Nautilus.

Ierland terug bij gras

Afgelopen dagen zat ik in Dublin voor een workshop rond de EU Kennis- en Innovatiesystemen. Daarbij werden we ook even bijgepraat over hoe Ierland met zijn topgebieden omgaat. Met de bankensector heeft men het helemaal gehad en ook van de computer-assemblage (die met veel invoer gepaard gaat) zijn de verwachtingen niet al te hoog gespannen. Lyrisch daarentegen zijn de Ieren over de grasland-economie van melk en rundvlees.
Er zijn streken waar 300 dagen per jaar het gras gratis groeit. Daar moet het dus volgens onze collega's van komen. En de wereld schreewt om voedsel, dus de markt is er. Vooruitlopend op de afschaffing van het melkquotum houden boeren al meer jongvee aan, zo vertelde mijn zegsman. De productie kan dan straks met 50% omhoog. Het aspect van effecten op het klimaat komt daarbij minder aan de orde.

Keuzestress bij de NS

Gistermiddag even naar Brussel voor een overleg. En wat blijkt: de NS serveert nu twee soorten koffie in de trein: Columbiaans en Italiaans. Wie om een kopje koffie vraagt krijgt nu dus de vraag welke. Wat weer tot een vraag van de reiziger leidt naar het verschil. Bij elke stoel opnieuw. Typisch geval van keuzestress, zo leek me.

Maar het blijkt een innovatie: Starbucks is ingehuurd om het assortiment te verrijken (en een deel van de toegevoegde waarde af te romen). Op de terugweg even aan de serveerder gevraagd wat hij er van vindt: betere koffie maar vervelend voor de Cappucino klanten, want daar is Starbucks nog niet uit. Wordt aan gewerkt.

Andere innovatie: kleine zakjes suiker van Starbucks. Zal wel tegen de obesitas zijn. Maar het effect is dat je er twee neemt, zodat wellicht het omgekeerde wordt bereikt.

Al met al toch een mooie ontwikkeling dat er ook in de kleine dingen in de trein innovatie is.

innovatief ideetje?

Of het in Nederland ook werkt durf ik niet te garanderen maar in de VS is er een interensante innovatie in de horeca: het vrachtautorestaurant. Niet zozeer een restaurant van of voor truckers, maar een restaurant vanuit een vrachtauto.
In verschillende steden duiken mobiele restaurants op: de chef kookt in een grote truck, niet alleen snacks maar complete maaltijden. Die kunnen dan op straat of aan de picknick bank worden genuttigd, of meegenomen.
Een voordeel van het systeem is dat de vrachtauto's daar naar toe kunnen waar de mensen op dat moment zijn. En velen laten dat via Twitter weten, zodat ze ook nog vaste klanten die bereid zijn wat om te rijden, naar zich toe trekken. Er is ook al een bedrijf dat vrachtauto's verhuurt aan ondernemende chefs, zodat de instapkosten maar 15.000 dollar hoeven te zijn.
Vanzelfsprekend ingegeven door de crisis, en het leidt tot anti- en pro wetgeving van steden over waar de trucks mogen staan.

Ontleend aan The Economist, The world in 2011: Trucking delicious.