Een jaarlijkse excursie bracht ons vandaag eerst in de Kromme Rijnstreek. Een gebied met van oudsher de nodige fruitteelt, al lang niet meer op hoogstam met koeien eronder, maar ontmengd. De eerste stop was een appelproducent die ons bijpraatte over de markt. Zo leerden we dat er nu 'concept-rassen' zijn waar de cooperatie een ras in eigendom heeft en (net als bij pootaardappelen) het areaal reguleert. Dat levert een duidelijk hogere prijs op. Zo is er de Kanzi, een appel die werd aangeprezen als zijnde hard zoals die van het Zuidelijk halfrond, ideaal voor kinderen die hem meenemen in de schooltas want je hoeft hem niet als een ei te behandelen.
Daarna bezochten we een teler die zich steeds meer toelegt op de kersen. Ooit had Nederland duizenden ha kersen maar de hoogstammen werden te duur om te plukken. Het areaal daalde naar een paar honderd ha, maar nu zit het weer in de lift naar meer dan 500. Want kersen horen kersvers te zijn. Een natuurlijk streek- en seizoensproduct dus, dat zich leent voor tal van begeleidende recreatieve activiteiten. Het leverde het betrokken bedrijf al diverse prijzen voor ondernemerschap op, en dat straalde er van af. Met ook nog een hoogstamboomgaard erbij. We kregen bijna de primeurkersen, en die mochten er zijn.
Het derde bezoek was de vliegbasis Soesterberg waar we de ontwikkelingsplanologie in de praktijk bestudeerden. De voormalige vliegbasis wordt omgevormd met veel aandacht voor de cultuurhistorie (die moet bijdragen aan de identiteit en de recreatiefunctie) en natuur. En elders in de buurt wordt groen-naar-rood en rood-naar-groen geconverteerd om ecologische zones te creeren (heel de heuvelrug) en de zorginstellingen weer dichter bij de gemeenschap te brengen door omliggende woningbouw. Wel jammer dat alles stuk voor stuk langs de Raad van State moet. En mooi dat wat van die stoere militaire objecten blijven - dat wordt nog eens Unesco-lijst waardig net als de stelling van Amsterdam
We sloten het af met een bezoek aan Huize Doorn en de historie van Kaizer Wilhelm II, interessanter dan ik vermoed had. Ook een mooie plek voor een etentje.
Zijn die conceptrassen ook 'voordeliger' voor de fruitteler zelf? Hier in het dorp hoor ik andere geluiden: de risico's liggen bij de fruitteler, niet bij de eigenaar van de appelbomen. De hogere prijzen komen niet daar terecht. Heb jij daar iets over vernomen?
BeantwoordenVerwijderen@Lizet: mij werd verteld dat de kosten ongeveer gelijk zijn maar dat de opbrengstprijzen wel 80 tot 90 cent kunnen zijn (per kg neem ik aan) terwijl conventionele Jonagolds wel weg kunnen zakken tot 70 a 60. Dat zou dus een fors voordeel betekenen. Ik weet overigens niet zeker of Fruitmasters eigenaar van de bomen blijft. Zou best kunnen: de teler die ik sprak had last van professionele diefstal van ent-materiaal (er worden takken van de bomen genomen) omdat blijkbaar anderen het ras ook (illegaal) willen opkweken en de appels (misschien dan zonder logo) op de markt willen brengen. Alleen al om die reden (los van marktveranderingen) schatte hij een levensduur van 7 tot 9 jaar in van zo'n conceptras. Ook dat bestelen van je collega's c.q. bijbehorende helingspraktijken wijzen op een winstgevende situatie. Maar goed, mijn zegsman was goed ingevoerd en pro dit systeem; hij erkende dat er veel (ook cooperatieve) telers liever baas over eigen raskeuze blijven. Het verschijnsel beslaat dan ook maar een klein deel van het NL areaal. De meesten kiezen dus gewoon voor Elstar of Jonagold.
BeantwoordenVerwijderen