duur tomatenzaad

Wageningen Universiteit en de Universiteit van Sao Paulo vierden hun 18-jarige academische samenwerking met een boek. Of 18 jaar in de Braziliaanse traditie een kroonjaar is, is me niet duidelijk geworden. Wel dat het een interessant boek is, met papers uit de hoek van de bedrijfskunde en de industriele organisatie. Bezoekers aan het ketencongres, onalngs in Wageningen, kregen een exemplaar.
Ik genoot o.a. van een bijdrage over de cooperatie literatuur, en van een aantal andere papers.
Ik citeer een intrigerend sommetje uit een paper over institutionele samenwerking waarin groene genetica aan de orde komt. Er wordt ons voorgerekend  dat "the economic value (of seed) is immense":

• 1 tomatenzaadje kost euro 0,20
• er gaan veel zaadjes in een kg, dus een tuinder betaalt 50.000,- euro voor een kg
• uit zo'n kg zaad verkoopt hij aan tomaten voor een waarde van 3.500.000 (3,5 mln) euro.
• de winkelwaarde daarvan is het dubbele: 7.000.000 (7 mln.) euro.

Dat betekent dus dat als consumenten bereid zouden zijn een paar cent meer voor een kg tomaten te betalen, je een enorme hefboom hebt op de prijs van zaad - daar kun je dus heel wat voor vragen, en dus kun je heel wat investeren in onderzoek naar een net wat beter zaadje waar de consument voor wil betalen.

Dat de waarde van zaad zo immens is komt vooral  omdat de waarde van het zaad immens (50.000 euro voor een kg) is als je het vergelijkt metbv. de prijs van een kg goud.  De winkelwaarde van 7 mln euro aan tomaten per kg zaad heeft er weinig mee te maken. Je zou ook zo'n sommetje kunnen doen voor water, of voor het glas en staal dat in de kassen gaat, of de kwaliteit van de sorteermachines. Of meest aansprekend wellicht: voor de verpakking van de tomaten. Die maken net als het zaad maar een heel klein deel van de kosten van de tomaten in het schap uit, maar als je door een slimme verpakking (met octrooi) 2 cent extra per kg tomaten kunt incasseren, kun je heel wat aan de ontwikkeling van die verpakking besteden.
Dit soort getallen an sich zeggen dan ook weinig waarin je je research money moet investeren, genetica of verpakkingsmateriaal of energiebezuiniging. Dat hangt vooral van de kans af dat je iets uitvindt dat de consument wil. En daar heeft genetica momenteel goede papieren, zo maakt het paper duidelijk. En omdat de opbrengsten hoog zijn en er dus veel geinvesteerd kan worden is ook de financieringsbehoefte enorm. Voor sommigen een argument voor samenwerking, voor andere voor octrooirecht want dan kun je meer geld ophalen.

D. Zylberstajn and O. Omta (eds): Advances in Supply Chain Analysys in Agri-Food Systems, Editora Singular, 2009