vliegtax als instrument van regionaal beleid

We geven miljoenen (en in Europa miljarden) uit aan regionaal beleid, vaak ook voor arme regios op de grenzen van landen. Intterreg-programma's zijn er een voorbeeld van.
Economen die zaterdagavond naar het journaal keken zagen een nieuw instrument voor regionaal beleid: de vliegtax. Schiphol mocht in het journaal niet alleen vaststellen dat de vliegtax veel passagiers verdreven heeft naar de regionale luchthavens over de grens (zoals Weeze en Dusseldorf) en naar Eindhoven, maar ook dat ze na de afschaffing ervan niet zijn teruggekomen. De klanten en de goedkope charters hebben de nieuwe vliegvelden (waarvan sommige uit de militaire koude oorlog stammen) ontdekt en stellen de lage kosten en goedkope parkeergelegenheid op prijs, terwijl ze de luxe winkeltjes niet missen.
Vooral houden zo, zou ik zeggen. Schiphol heeft hoge congestiekosten en verdient vermoedelijk relatief weinig aan deze charters. Rond Weeze zorgt het voor werkgelegenheid zonder dat er subsidies aan te pas hoeven te komen. De klaagtoon in de rapportage was dan ook onterecht. Als Schiphol slim is (en dat van de NMA mag) kopen ze een paar van die vliegvelden, dan delen ze mee in de winst.