melk teveel en voedsel teweinig

No milk today en andere jaren zestig hits verwelkomden me vanmiddag op het ministerie. Wat dat betreft was de actie van de melkveehouders ambtenarenvriendelijk.
Minder overheidsvriendelijk waren de conclusies op een bijeenkomst van de Society of International Development waar vanuit IFPRI een boeiende lezing werd gegeven. De biofuels en het marktingrijpen van overheden via exportverboden kregen de schuld van de hoge voedselprijzen in 2008. Helemaal bevredigend is die verklaring nog niet, want waarom gebeurde het dan net in 2008 aan het eind van een hausse: enige invloed van droogte of extra vraag lijkt dan toch de directe aanleiding. Maar de modellen houden het dus vooral op de biofuels en het overheidsingrijpen.
Duidelijk werd ook dat beschikbaarheid van voedsel en toegang tot voedsel twee onderwerpen zijn die je uit elkaar moet halen. Er is in principe voedsel genoeg maar bij sommigen ontbreekt de koopkracht.
Dat die laatste groep toevallig ook op het platteland woont en wat voedsel verbouwt moet je dus misschien maar vergeten omdat het misleidend is voor de oplossing. De voedselproductie professionaliseert in sterke mate (supermarkten, ook in derde wereldlanden eisen dat) en gebeurt misschien wel eerder hier dan in Afrika. En de koopkracht van mensen verbeter je door economische ontwikkeling en een trek naar de stad: zoals in China miljoenen mensen naar de fabrieken in de kuststrook, of naar de mijnen of naar de plattelandsindustrie gingen.
Daarbij helpt investeren in lokale landbouw, zodat mensen productieven worden, zich kunnen voeden en deels ook naar de stad kunnen vertrekken. Maar op korte termijn is ondervoeding vooral geholpen door meer voedsel tegen lagere prijzen en meer welvaart zodat de koopkracht toeneemt.