verhalen uit de beleveniseconomie

In de beleveniseconomie telt het verhaal, zo werd me vorige week weer eens duidelijk. Met het EAAE congres bezochten we het 's Gravensteen in Gent, het kasteel dat de stad domineert. Iemand legde me uit dat het kasteel dan wel uit de vroege middeleeuwen komt, maar in de 19e eeuw volledig is herbouwd uit een hoop stenen (op zijn best een ruine) op een terrein van een textielimperium. De Michelingids spreekt eufemistisch van een "totale restauratie". Wat niet weg neemt dat iedereen onder de indruk was en het een ideaal decor voor een ontvangst is.
In de landbouw doen we niet anders. Enkele weken geleden was ik bij een restauratieproject in s'Heer Abtskerke waar men een oude hoeve met mooie boomgaard en boerenbedrijf in jaren 50 landbouw herstelt. Daar wordt de tijd stil gezet. Iemand die de streek goed kent, vertelde me dat dit maar het halve verhaal is. De vorige eigenaren zouden -zo doet het verhaal ter plekke de ronde- wel erg lang aan de jaren vijftig methoden hebben vastgehouden en zo in de jaren zestig met sterk teruglopende marges zijn geconfronteerd. Hun oplossing lag er in in de boomgaard een nudistencamping te beginnen, een succes waar het bestemmingplan in de conservatieve gemeente geen rekening mee gehouden had. Uiteindelijk wist de gemeente dit via horeca- en hygieneeisen tot sluiten te dwingen. Dit onderdeel van de boomgaard lijkt niet hersteld te worden in oude glorie.
Ongetwijfeld moeten dit soort verhalen met een korreltje zout worden genomen, maar het geeft aan dat het verleden authenticiteit verleent aan objecten en dat daarbij de geschiedenis meestal niet is wat hij op het eerste gezicht lijkt.