En dat voor een product dat in 1944 (sic!) werd gelanceerd vanuit het Engels klinkende Groningse plaatsje Foxhol door W.A. Scholten's Chemische Fabrieken. Een concern dat ooit met veel Duitse invloed is opgezet, de oorlog doorkwam door zich als voedselproducent voor te doen en dat zich voor de Brinta liet inspireren door enkele vooroorlogse reizen naar de VS. Productinnovatie door de markt te bestuderen in plaats van naar de wetenschap te luisteren dus.
En dat de markt lastig is ervoer men na de oorlog: met de Canadeze tarwe werd de kwaliteit beter, maar de consument zag Brinta als een ersatzproduct uit de oorlog. Later kwam dat alsnog goed, het werd een klassiek Hollands merk met zelfs een huismerkvariant Garta (inderdaad: GARe TArwe).
Het hele verhaal staat op de site van het Veenkoloniaal Museum in Veendam. Ik kwam er bij toeval achter omdat ik vandaag in dat zelfde museum zat voor de herdenking van Sicco Mansholt's 100ste geboortedag. Waarover morgen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten