zuivelpolitiek

Nu we het toch over zuivel hebben (zie de blog van gisteren) ook nog een paar interessante citaten uit de Economist van 16 februari, waarin onder de kop "farm follies revisited" het beleid van de zuivelquota weer eens wordt gehekeld.

Het blad citeert Gerrit Meester (a Dutch farm official in the Hague) als zou de situatie onhoudbaar zijn: de EU handelt als een soort OPEC van de zuivelmarkt, met dien verstande dat de OPEC een veel groter marktaandeel had, en zelfs hun kartelvorming leidde tot de toetreding van nieuwe producenten.
Een niet met name genoemde Nederlander stelt ook nog even vast dat het quotum systeem nooit bedoeld was als pensioenerings-faciliteit, maar zo wel heeft uitgewerkt - doelend op de bedragen die boeren zonder opvolger incasseren.

Noordduitse boeren zitten in het kamp van de afschaffers van het systeem, maar de Zuidduitse denken daar anders over. En de Duitse politieke top heeft veel te verliezen in Beieren, waar de politieke basis (en mogelijk ambities) liggen. Wat Siem-Jan Schenk van ons eigen LTO doet voorstellen om de zaak maar af te ruilen: meer quota in ruil voor meer bergboerenpremies. Een logisch idee, in lijn met de theorie van de zelforganisatie en politieke economie, zo lijkt me.

En als uitsmijter The Economist zelf: "It is an EU rule that unintended consequences, left for a few years, fossilise into special interests". Afgezien van het feit dat deze regel ook buiten de EU geldt, is het een fraai geformuleerd inzicht. Maar wat doe je eraan?