Lang leve de verstedelijking

Gisteren liepen we door het natuurgebied Oranjezon, in de Manteling van Walcheren. Een duingebied uit het Markiezaat van Veere dat Markies Koningin Wilhelmina eind 19e eeuw aan het Middelburgse drinkwaterleidingbedrijf verkocht. Sinds een jaar of tien is het alleen nog een calamiteiten-waterwingebied en allereerst een prachtig natuurgebied.

Het bracht het gesprek als vanzelf of de volle randstad. Ik opperde nog dat die wellicht niet vol genoeg is, als het nog net wat drukker zou zijn kun je elke 3 minuten metros laten rijden en komen we van de files af. Het bleek onder de borrel geen populair argument.

Vanochtend las ik dat de Verenigde Naties (UNFPA) van de week heeft geconstateerd dat verstedelijking van de wereldbevolking (meer dan de helft van de mensen woont nu niet meer op het platteland maar in de stad) ten onrechte als een groot probleem wordt afgeschilderd. Steden bieden nog altijd veel voordelen voor economische groei, het oplossen van milieuproblemen en kansen voor mensen op te ontsnappen aan armoede en sociaal isolement.

In Azie en Afrika komen er elke week een miljoen stadsbewoners bij, vooral in steden tot 500.000 inwoners. Vooruitgang dus, dan blijft er ruimte over buiten de steden. Voor landbouw en natuur en om de zon oranje ten onder zien gaan. Oranjezon heet overigens naar de familie van de Markies van Veere.

Op de foto een landschap met soya in Servie