Uit de biografie over Mansholt (zie de vorige blog) leerde ik nog iets, wat ik eigenlijk wel had moeten weten: dat de Nederlandse bouwboeren in de jaren zestig niet ontevreden over de socialistische EU Commissaris waren, omdat het uniforme EU prijsniveau voor hen een stijging van de graan en suikerprijzen inhield.
Bij ons thuis werd er in die jaren positief over Sicco Mansholt gesproken. Ik associeerde dat met een zekere trots op zo'n belangrijke Nederlander in den vreemde. En met het onderschrijven van de Europese gedachte - mijn ouders maakten van nabij de oorlog op Walcheren mee, en die verliep daar verre van rustig. Verder had de CHU bloedgroep waar wij toe behoorden niet zoveel met socialisten.
Maar de prijsstijgingen zullen goed uitgekomen zijn. Mijn vader kreeg de mogelijkheid om in 1963 in Flevoland zijn eigen bedrijf te starten. Dat was een zwaar gefinancierde onderneming waarvoor familie borg stond. Later stonden de jaren zestig bekend als "goede jaren". Dat lag aan de grond, ongetwijfeld aan het ondernemerschap, maar dus ook aan het beleid van Mansholt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten