Zeeuwsvlaamse armoede

Nog een interessante aanvulling op de post van zondag. Relevant omdat we in enkele Haagse adviesraden kijken naar "Vergeten Nederland?". En in dat kader doemt ook altijd Zeeuws-Vlaanderen weer op. Dat doet het best goed als je kijkt naar de nabijheid van academische ziekenhuizen (althans als je de grens met het echte Vlaanderen wegdenkt) en in aantal Michelinsterren, maar er zijn ook indicatoren van brede welvaart waar het minder goed scoort. En in mijn ogen is het vooral een cultuur-aspect: verknipt tussen twee landen. 

Enfin, het boek De Geschiedenis van Zeeland deel IV meldt dat de armoede in Zeeland met name ook in Zeeuws-Vlaanderen niet gering was. Er waren veel pachtboerderijen met Belgische en Franse grondeigenaren die voor de hoogste pacht gingen en pachtboeren waren niet zo genegen landarbeiders ook een eigen stukje grond te verhuren. De lonen lagen er nog lager dan elders.

En er bestond tot in de late jaren 60 van de 20ste eeuw een gemeenteklassificatie op basis van het loonpeil in een gemeente. Daarmee werden dan weer uitkeringen e.d. gedifferentieerd. En dus zaten gemeentes aldaar in de laagste klasse, lager dan bv. Middelburg. Dat leidde tot veel geklaag omdat consumptiegoederen in Zeeuws-Vlaanderen door transport met de boot eerder duurder dan goedkoper zouden zijn. 

Momenteel zijn het de toltarieven die in de strijd worden gegooid en is het gras aan de overkant nog steeds groener. Sommige problemen hebben een lange historie.