Zen en de kunst van het landschapsonderhoud

 Vrijdag was ik te gast bij Wageningen Environmental Research voor het afscheid van Wim de Haas. Ik mocht er iets vertellen over de jaren 80. Toen leerde ik hem kennen als medewerker van het CBS - hij was de man die het woord Meitelling verving door Landbouwtelling, zo begreep ik. We reisden samen enkele keren naar Brussel (en mogelijk Lusemburg) voor de Europese besprekingen rond de typologie van landbouwbedrijven. De Europese typologie die CBS en LEI ook invoerden ter vervanging van de VAT-typering: goed voor de harmonisatie en besparing van het uitdraaien van twee tabellensets. Daarna werkte hij op het LEI en daar waren we dus collega's. 

Als dank kreeg is zijn nieuwste boek: Het landschap verstaan. Nu verkrijgbaar in de boekhandel (het heeft een ISBN nummer). De Haas blijkt een Pirsig Pelgrim: hij legde dezelfde weg af als Robert Pirsig in zijn jaren zeventig klassieker Zen and the Art of Motorcycle Maintanance.

Een genoegen om te lezen, een reisverslag waarin ook het origineel soms aan de orde komt en waarin de auteur filosofeert over de betekenis van landschap. Landschap kun je lezen, het is een taal waarin meerdere stemmen doorklinken en spreekt ons aan. Het doel een appèl, een roep om eerbied: "je leeft in een landschap, gedraag je". 

Een aanrader voor wie een beetje filosofie niet schuwt en in landschap is geïnteresseerd. Ook handig als je met gebiedsgerichte plannen aan de gang wil.