Regionale problematiek

De brede welvaart lijkt aardig evenwichtig gespreid over Nederland, zo lijkt het op het eerste gezicht. In de Randstad is het inkomen wat hoger (maar niet overdreven, er zijn ook arme wijken), en (ver) daarbuiten staat het beter met het milieu, gezondheid en gemeenschapszin. Toch zijn Randstad-inwoners tevredener met het overheidsbeleid dan die daarbuiten. Misschien omdat de Randstad dan toch een beetje tot norm is verheven, daar ligt de belevingswereld van de media, parlementariërs, ambtenaren, onderzoekers.  

Die indruk kwam boven water uit een aantal interessante inleidingen die we afgelopen dagen bij de Rli conferentie van hoogleraren kregen. In de discussie werd het ook gekoppeld aan stemgedrag: De rechtse, conservatieve partijen (die soms economisch behoorlijk links zijn) kwamen met Pim Fortuin op vanuit de stad, ingegeven door de problemen van de multiculturele samenleving. Recent is dat verschoven naar de regio, en is het eerder anti-elitair. Omdat beleid te weinig rekening houdt met de noden van de regio? In het bekende onderscheid tussen anywheres en somewheres gaat het in beide gevallen om somewheres die meer hulp verwachten van de overheid om mee te komen in de spiky globaliserende wereld. Eerst in achterstandsgebieden van op zich goed draaiende steden, nu ook in krimpgebieden. Die soms problematisch is als er in een gebied geen sterk DNA van zelfredzaamheid en cultuur / sociaal kapitaal is.