Stal

Gedichten komen hier niet vaak voorbij, maar ik werd getroffen door een vers van Paul Demets, gisteren in de NRC. Demets was enkele jaren Plattelandsdichter van Oost-Vlaanderen (een variant op de stadsdichters - mooi initiatief) en raakte onder de indruk van de klimaatcrisis en de landbouw. Het leidde tot de bundel De aangelanden. Het geciteerde gedicht heet Stal.

Stal

Doorgroeien op het land.
Uitgestrekt, nog
Uitgestrekter zijn. 
De weiden verrekken 
zich van vertepijn
De melkrobot tikt.