Take off

Ik lees momenteel in de fascinerende geschiedenis van Zeeland over de ontwikkeling van de landbouw in de Middeleeuwen, zo vanaf het jaar 1000. Daarbij past wel de economische theorie van Arthur Lewis (dezer dagen moet je vermelden dat hij de eerste zwarte Nobelprijswinnaar voor economie was) die The Economist deze week nog eens ophaalt in een verhaal over de economische ontwikkeling van Afrika. Met een mooie foto van een rozen-boerderij.
Lewis stelde dat mensen in ontwikkelingslanden arm zijn omdat ze het verkeerde vak hadden: zeflvoorzieningslandbouw. Als die mensen in fabrieken of commerciele boerderijen zouden werken, zouden ze meer verdienen. Maar, zo stelde hij, als de landbouw stagneert, kan de industrie niet groeien. Er moet ook dynamiek in de landbouw zijn, die leidt tot uitstoot van arbeid. Lsndbouw moet dus in markten zijn geïntegreerd.
Het goede nieuws is dat het de goede kant op gaat. Op het platteland van Afrika spendeert men nog maar 40% van zijn tijd op het land, de rest in van die typische activiteiten langs de weg: het voedselstalletje, transport, handel etc. En de helft van het voedsel koopt men aan: het gaat dus goed met de marktintegratie.
Zoals eerder bij ons, gaat de marktintegratie, commercialisatie en industrialisatie gepaard met sociale veranderingen. Er zijn meer geschreven regels nodig, tijd en discipline worden belangrijker, En er komen tal van nieuwe beroepen. En dat leidt natuurlijk ook tot spanningen.