Almere over het voedselsysteem

Na alle nostalgie op deze blog, vandaag iets contemporains. Een bijeenkomst in Almere kon door de Corona niet doorgaan en als troost stuurde men het eind vorig jaar bij Van Gennep uitgegeven "Boze boeren, LED-lampen en kipdino's." met essays uit de Flevocampus. Leuk boekje.

Janno Lanjouw loopt de systemen voor stadslandbouw langs: open teelt op gebouwen, gesloten teelten op gebouwen en vertical farming,Hij ziet mogelijkheden voor metropolen, maar verwacht ze niet meteen in Nederland omdat de glastuinbouw hier zo sterk is. Maar ziet wel goede exportkansen gezien onze kennis van teelten en licht. Dat is interessant, je hoort vaak dat er een thuisindustrie moet zijn en dat export van technologie al in gevaar komt bij een paar koeien minder. Daar kan dus ook anders over worden gedacht.

Alice Minichini schreef een leuk  essay over systemisch gemeentelijk voedselbeleid en Antonia Mazel liep voor een aantal landen de publieke veranderaars (Pollan, Oliver etc) nog eens langs en hoe verschillend hun achtergronden zijn. Verder bijdragen van Louise  Vet c.s. over biodiversiteit in de stad, van Carolyn Steel hoe steden forse greep hadden op voedselproductie in hun omgeving. Herman Lelieveldt houdt een pleidooi voor het meer Nederlandse producten in de oorsprongsbenaming, die ook best over nieuwe invented producten blijkt te mogen gaan. Hij begint met een mooie schets van de protesten in oktober jongstleden en draagt zo bij aan de titel van het boekje.
Lex Boon scheef een interessant verhaal over Bilal Chicken, een halal kipproducent in Amsterdam die wereldwijd opereert met innovatieve kipproducten (en daarom niet zijn klanten wil uitleggen waar Wormerveer is) en hoe dit contrasteert met de ambtelijke taal van nota's over heel andere ambities van de wethouder.  Bilal heeft na lezing geheel mijn sympathie .Laura van Oers munt de term exnovatie, het omgekeerde van innovatie of wel oude bedrijfstakken de weg versperren. Verder nog wat tweegesprekken in het boekje.