Die opereren daar steeds meer in ketenverband en er is al een keten beurgenoteerd. Veearts-praktijken werden van oudsher voor twee keer de EBITDA (grofweg de brutotoegevoegde waarde) overgedragen van de oudere dierenarts (die dan een pensioen had) aan de jeugdige collega die toetrad tot de maatschap. Nu betalen grotere bedrijven, die venture capital achter zich hebben, 5 to 8 keer EBITDA. En als ze dan een behoorlijk aantal kralen hebben gerijgd, met behoorlijk wat geleend geld, dan kunnen ze dit doorverkopen aan een nog grotere partij ide gewend is tot wel 15 keer EBITDA te betalen. Dat zijn grote multinationals zoals Mars die willen diversificeren. De buy-and-build strategie wordt gevolgd door concerns als Medivet en CVS (de grootste en beursgenoteerd).De ketens worden gezien als aantrekkelijk: dieren worden altijd ziek, recessie of niet. En mensen houden van hun gezelschapdieren. Er zou ook een laag risico zijn van digitale disruptie. Maar The Economist denkt dat ze onderschatten dat er tekorten aan dierenartsen ontstaan. In Amerika, waar het verschijnsel net als in andere delen van Europa ook voorkomt, zijn er al winstwaarschuwingen van betrokken private equity bedrijven. Werkomstandigheden zijn ook niet geweldig want de zelfdodingspercentages liggen op twee keer het gemiddelde Amerikaanse niveau. In het VK 4 keer. Hoge studieschulden spelen ook een rol.
Boeren maken zich inmiddels zorgen over lokale monopolies van deze ketens. Bij mijn weten komt het verschijnsel in NL (nog) niet voor. Elders in Europa wel, o.a. in Zweden. Na het scheiden van de dierenartsenpraktijken en de verkoop van diergeneesmiddelen zou de EBITDA hier momenteel ook niet erg aantrekkelijk zijn, zo suggereerde iemand vanmiddag aan de lunch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten