wat als we data gaan verkopen

Het zijn vaak boeiende stukken, die wat-als analyses. Je neemt een bepaald gegeven, vergroot dat op een aannemelijke manier uit en redeneert in 1 richting door. De NRC heeft momenteel een  mooie serie. The Economist deed het deze zomer in een special op 7 juli. Een van de artikelen (Data workers of the world, unite) ging in op de vraag wat als mensen betaald willen worden voor hun data.

In zekere zin heeft data al een waarde voor burgers: ze ruilen het gratis voor interessante websites en apps die ze gratis kunnen gebruiken. Maar daarin onderschatten ze de waarde van die data, want de grote internetfirma's verdienen er met hun artificial intelligence (beter: collective intelligence, zo stelt Eric Posner in Radical Markets) veel geld mee. En de consument maar gratis reviewen en software trainen en slimmer maken.

Nu is het lastig om data te verhandelen. Het is non-rival, je kunt het meer dan 1 keer gebruiken. Als ik een data-set aan iemand anders geef, hebben we hem beiden. 

En dus suggereren Weyl & Posner in Radical Markets om het meer als arbeid te zien en de data toe te vertrouwen aan tussenpartijen (ik zou ze data-cooperaties noemen) die de data tot waarde brengen. Tot zover ga ik mee, we werken er aan in de agri. Een stap verder is het idee dat die tussenorganisatie dan taken aanbiedt. Zodat leden daaraan werken. Of dat werkt weet ik niet, die taken worden nu al aangeboden (Mechanical Turk) en zolang mensen dat nu gratis doen komt die markt lastig tot stand.