Zo maakt de Franse film Petit Paysan van regisseur Hubert Charuel zijn entree in de Nederlandse bioscopen. De boerenzoon filmde op het ouderlijk bedrijf, dat te koop stond omdat hij een filmcarriere koos. De boer wil zijn dieren beschermen bij verdenking van een ziekte, en dat gaat van kwaad tot erger. Een aanklacht tegen stamping out maatregelen, zo legt de regisseur uit in de NRC.
Ook IJsland leverde een film over deze thematiek: Rams gaat over twee broers die na ontdekking van scrapie bij hun schapen tot absurde daden worden gedreven.
Overigens begreep ik uit het interview dat Charuel de meest makke koeien uit zijn dorp had geselecteerd voor de hoofdrollen, maar dat het de eerste week toch weinig filmmateriaal opleverde, de dieren moesten erg wennen aan de camera's en filmset. Donderdagavond kreeg ik een rondleiding door Pamplona en daar begreep ik dat het stierenvechten en de befaamde stierenrace juist gebaseerd zijn op dat niet aan de massa gewend zijn van dieren. De stieren worden in zeer rustige omstandigheden op extensief grasland opgefokt en zien tot de dag voor het gevecht hooguit af en toe een cowboy. Daarna gaan ze de drukte in, en dat maakt ze wild.
Bij veel moderne stadions worden de dieren nu per vrachtauto afgeleverd, maar in een aantal steden is er nog de oude werkwijze dat ze lopend worden aangevoerd, of althans vanaf de rand van de stad. Voor de 6 stieren zet men dan 6 ossen die dat telkens doen, de route kennen en de stieren rustig houden, maar dat gaat dus wel eens mis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten