Duitse 2Deling

De Oost-West deling van Duitsland is voorbij, het nieuwe onderscheid is tussen Noord en Zuid zo stelt the Economist in een artikel in zijn editie van 19 augustus. Ik zou het hier niet memoreren als er niet een mogelijk discutabel verband met de agrarische sector werd gelegd.
Het Zuiden, inclusief de Oost-Duitse Lander Saksen en Thuringen, doet het veel beter dan alles boven wat taalkundigen de Uerdingen-lijn noemen, de grens tussen plat (Noord) en hoog (Zuid) Duits. Beide gebieden zijn even groot in bevolkngsomvang maar het Zuiden scoort een inkomen dat 5000 euro hoger ligt, ongeveer 15%.  Wat denk ik niet helemaal de grens is tussen protestant en katholiek, maar anders zou Max Weber alsnog ongelijk krijgen.
Het Noorden, met zijn kolen, staal en scheepsbouw deed het vroeger altijd beter, mogelijk is er sprake van de wet van de remmende voorsprong, en hoewel dat niet als zodanig wordt benoemd in het artikel lijkt het wel enigszins een rol te spelen.
Het zuiden had na 1945 niet veel te bieden dan platteland. De miljoenen vluchtelingen uit Midden Europa vestigden zich dus in al die dorpjes en stadjes en de overheid liet het vrije ondernemerschap zijn gang gaan met een minimum aan bureaucratie.
Dit sloot aan bij de traditie in de agrarische sector: kleine eigengeërfde boeren in het Zuiden, en veel meer grootlandbouwbedrijven van o.a. de landadel in het Noorden. Klasse-onderscheid was in het noorden belangrijker zo stelt het blad. De socioloog Bruno Hildenbrand stelt dat de relatieve autonomie van de zuidelijke boerenfamilies zorgde voor een meer ondernemende en pragmatische mentaliteit.
Zou kunnen denk ik dan. Maar misschien had de nieuwe importgeneratie überhaupt wel een drive tot ondernemen, ongeacht de boerende buren. Een overtuigend bewijs (wat is de counterfactual?) lijkt me nog niet zo makkelijk.

The Economist 19.8.2017 Gernany's new divide: the beautiful south