comparative advantage

Het was afgelopen maand (om precies te zijn: 19 april) exact 200 jaar geleden dat David Ricardo (die opgroeide in Amsterdam) een boek publiceerde waarin hij het lastige concept van de comparatieve voordelen uitlegde. Ofwel: handel is geen zero-sum maar win-win omdat de twee partijen zich kunnen specialiseren.
De John Bates Clark medal van dit jaar (een prestigieuze prijs voor economen jonger dan 40) ging naar Dave Donaldson. Die besteedde 10 jaar aan archiefwerk om de effecten te bekijken van 67.000 km spoorlijn die in India werd aangelegd tussen 1853 en 1930. En daarmee handel mogelijk maakte want waar een ossewagen 30 km per dag kon afleggen met een beperkte last, kwam de trein tot 600 km. Doordat en 8 soorten zout in India verhandeld werden met hun eigen prijzen kon Donaldson inschatten wat de effecten van de verlaagde handelskosten waren.
Die waren dus enorm: regio's die op het spoor werden aangesloten zagen gemiddeld een inkomensstijging van 16%. Ter vergelijking: over de hele periode 1870-1930 steeg het inkomen (per hoofd) met 22%.
Een tweede analyse betrof de Amerikaanse landbouw tussen 1880 en 1920. Daarin werd op county level gekeken wat er oorspronkelijk werd verbouwd, en wat na integratie van de markten door rails en weg. De output per arbeidskracht in reele termen steeg met 79% in die periode. In de ruime eeuw tussen 1880 en 1997 steeg de output van de amerikaanse landbouw evenveel door markintegratie dan door groei in productiviteit.
Misschien iets om even bij stil te staan voor mensen die alles uit eigen regio willen halen.....

The Economit 22.4.2017 Free Exchange Donaldson's difficult idea