Contract farming

Boerderij stuurde me onlangs hun uitgave Akkerbouw Plus van december, voor topondernemers in de akkerbouw. Ik wil niet beweren dat ik in de doelgroep val, maar er staan een aantal interessante verhalen in deze uitgave die aan precisie-akkerbouw is gewijd.
Zoals de bedrijfsrapportage van Flawborough Farms, in het gelijknamige Engelse plaatsje bij Nottingham, dat eigendom is van Tom Hawthorne (32 jaar). Hij beboert 2100 ha via wat we in een Amerikaanse werkgroep een 'complex holding' noemen: het eigen bedrijf is 300 ha (eigendom) en daarnaast doet het aan contract farming. Dat betekent dat andere (veelal oudere) boeren alle werkzaamheden en het management laten doen door Flawborough Farms. Ze blijven formeel eigenaar van hun bedrijf en hoeven niet af te rekenen met de fiscus (en declareren nog de EU premies, zo neem ik aan). Op papier zijn ze dus boer, zo noteert Boerderij Plus. Ze krijgen 250 pond per ha plus de helft van de winst. Er worden overigens alleen granen geteeld op de zware rivierklei. Op deze wijze worden 8 boerderijen gehuurd, en over 5 jaar wil men zo 4000 ha beboeren.
Tweede interessante betreft de precisielandbouw. Ze doen alles zoveel mogelijk met min of meer vaste rijpaden op 12 meter werkbreedte. En zetten een drone in voor veldwaarnemingen. Je wordt er nog geen miljonair van. Harper University schat de extra opbrengst op 9% maar Hawthorne denkt dat hij dat niet haalt. Wel is het dieselgebruik 15% gedaald. Investeringskosten 100.000 pond, waarbij er pas naar de 12 meter gesprongen wordt als er toch geinvesteerd wordt. Plaatsspecifieke N-gift met de Yara sensor werkt, de tarwe legert minder snel en dat verdiende hij in een jaar terug. Maar voor P en K zijn de bodemkaarten niet goed genoeg door onduidelijke bodemmonsteruitslagen. En bij yield mapping in combines wordt geklaagd over onnauwkeurige sensors die in de ochtend anders meten dan in de avond.