Kinine en Gin-Tonic

Bijgaand fotootje nam ik op de Dutch Design Week. Iemand die geprobeerd heeft vanaf scratch, te beginnen met het winnen van de metalen, een broodrooster te bouwen. Je kunt de wereld ook ingewikkeld maken.
De wetenschap probeert hem te begrijpen en versimpelen, zo krijg ik de indruk uit de glossy Experiment NL die NWO ook dit jaar weer uitgaf. Daarin een fraai verhaal over de Kinaboom waarvan de bast werd gebruikt om kinine te maken. Dat was tot na de tweede wereldoorlog de enige methode voor malariabestrijding, de huidig alternatieven werden ontwikkeld na de inval van de Jappen in Indonesië.
De kina-bomen zijn oorspronkelijk uit Peru en de zaden mochten niet worden uitgevoerd. Maar een Engelsman wist via een strooptocht in de wildernis goede zaden te bemachtigen en verkocht een deel aan Nederland, dat in Indonesië het Peruaanse monopolie succesvol wist te doorbreken. Dat was een interessante handel, ook in Nederland kwam ruim honderd jaar geleden nog malaria voor. Zoals in Zeeland, waar de Zeeuwsche ziekte in 1809 nog een Engels leger op de knieën kreeg. Tot 1900 werd de ziekte geweten aan moeraslucht, maar de Frnasman Laveran ontdekte in 1880 de parasitaire achtergrond. Goed voor een Nobelprijs. En de Engelsen vonden de kinine-tonic slecht te drinken, tenzij er gin in zat. Allemaal uitgezocht door de antropoloog Rene Gerrets. Met geld van NWO.