Strijker concludeert dat De Stoop goed laat zien dat boeren vaak zeer gehecht zijn aan hun grond en goed laat zien dat "teruggeven aan de natuur" wel een wat rare term is als dat een proces van 1000 jaar boeren terugdraait. Grond wordt niet omgezet in natuur maar in een bestemming en toestand die door politici en ecologen wordt gewenst. "Boeren hebben daar weinig meer tegen in te brengen". De machtsverhoudingen zijn radicaal verandert.
Waar ik concludeerde dat De Stoop vooral nostalgisch is, kenschetst Strijker hem als romantisch. Dat loopt niet veel uiteen. Ik citeer de column ook omdat Strijker zelf niet vreemd is van een vleugje nostalgie. Hij bezocht als oud LEI medewerker de lezing van De Stoop bij ons in Den Haag en meldt onze naamsverandering: "Het LEI heet trouwens geen LEI meer: de Wageningse bazen willen een sterk internationaal merk zijn en daar schijnt het LEI niet in te passen (bedoeld wordt "de term LEI" mag ik hopen). Dat gebeurt er als je managers hebt die in rijdende zonnebrillen met chauffeurs worden vervoerd."
For the record: dat van die geblindeerde auto's valt wel mee zo heb ik de indruk. Het zou wel eens kunnen zijn dat de naamsverandering niet zozeer voor het buitenland maar ook vooral binnenlandse consumptie is: de medewerkers werken aan One Wageningen met minder onderlinge concurrentie. En in een tijd van herverdelingen tussen instituten (het kabinet herschikte vrijdag onderzoeksvelden tussen ECN, TNO en Wageningen Research) is het misschien wel handig als iedereen weet wat waar bij hoort.
Enfin, dat er aanvulling op Dirk's column van 27 september in Boerderij. Gelukkig gaan de bazen van de RU Groningen nog met het rijwiel, zo begrijp ik. Nee, grappen over Hooghoudt zijn niet op zijn plaats ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten