Keynes en Cambridge

In The History of Economic Thought zijn we toe aan de tijd van Keynes en zijn kompanen in Cambridge. Het denken van Keynes hoeft weinig toelichting. Hij had niet zoveel met de theorieën waaruit het lange termijn evenwicht (de steady state) werd afgeleid. In the long run we are all dead. In zijn ogen was de lieve vrede meer gediend met inzichten op de korte termijn. En dan kan er een forse periode van onderconsumptie zijn, reden om de reële economie en de monetaire gelijktijdig te modelleren. Door Hicks vertaald in IS=LM. Het noteren waard zijn nog wel een paar opmerkingen uit het paper van Harcourt en Kerr over de relatie tussen het economisch en filosofisch gedachtengoed van Keynes.

De eerste is dat in macro-economie de som meer is dan het geheel der delen. Er is dus een valkuil van de composition “a lesson largely forgotten as representative agent models have come to dominate modern analysis”. De tweede is dat er een heel scala aan taalgebruik is in een economische analyse. Van juridische taal tot formele logica, maar zelfs ook intuitie en dichtkunst. Alle zijn nuttig en geen heeft een monopolie. “Thruth does not only come in the guise of a mathematical model”. De derde is dat we moeten analyseren hoe mensen besluiten onder de niet te vermijden onzekerheid, want dat is de realiteit.