Klimaatsverandering in de Peel

Een feestje in het Limburgse maakte gisteren van ons  ook nog even ramptoeristen in de Peel. Het ziet er erg nat uit: veel mais staat nog in het water en hele percelen zijn al geel gekleurd.
Dat is wel vooral de (toch al laat opgekomen) mais op de laag gelegen percelen waar het water duidelijk naar toeloopt of niet snel genoeg weg kan.
Voor ik er zelf over begon vertelde een ondernemer (uit de vrije sector van de boompjes, dat wel), dat we wel moeten gaan leren omgaan met de klimaatsverandering. In zijn ogen had op veel van de lage percelen helemaal geen snijmais mogen staan, maar had net als vroeger grasland moeten liggen - gras kan zoals bekend veel beter tegen water, er is dan wel schade maar niet zoveel. En een boer die zo nodig honderden ha aardappelen wil telen, ook op dergelijke percelen leek hem ook een situatie waaruit voor de toekomst lering getrokken moet worden (ook al lopen de aardappelprijzen nu op). We raakten in discussie of dit toch niet zo onvoorzien was dat je er als belastingbetaler ook wat aan moet doen en zo iemand deels schadeloos moest stellen. Het lijkt het leereffect weg te nemen, zo stelde mijn gesprekspartner. In de discussie regenden we van het gazon af - tuinfeestjes worden ook een risico bij klimaatsverandering. Discussies over de samenhang met mestwetgeving en derogatie of GLB premies op permanent grasland vielen zo in het water. Maar genoeg om over na te denken.