Wat leren we van Hollywood

De Schumpeter column in The Economist van twee weken geleden attendeerde ons managers erop dat er veel te leren valt van Hollywoord, vanuit bedrijfskundig oogpunt.
De filmindustrie is een excentrieke bedrijfstak met veel ego's en excessen. Zonder de extreme winstgevendheid van start-ups of de stabiele kasstroom van grote bedrijven. Wel met grote flops en onverwachte big hits.

Ook in het gewone bedrijfsleven (en onderzoeksinstituten zou ik zeggen) moeten managers steeds vaker mobiele sterren met ego managen. Hoe manage je creativiteit zonder beknotting ervan? Een van de trucs is voor elk project een nieuw creative team dat voor dat project nodig is met een minimum van interventie (leidt tot gevoel van beheersbaarheid en tot trots bij het team). Veel freelancers die zich moeten bewijzen om volgende keer weer ingehuurd te worden. Feedback komt van een interne sparring group "The Braintrust" waarmee soms de richting van een film 180 graden verandert. Dat moet je, net als flops als een leerervaring zien, wel in de cultuur hebben.
De food industrie probeert zich te concentreren op een kleiner pallet van 'blockbusters'. De snelheid voor het introduceren van nieuwe producten en merken neemt toe, net zoals Hollywood wekelijks nieuwe merken (een film met alle merchandising) maakt. En die in een paar weken naar wereldniveau weet op te schalen. Waarbij marketing niet aan het eind komt maar onderdeel is van het complete ontwerptraject.
Leerzaam stukje dus.