Digitaal boeren

Big data bereikt ook de boerderij. Dat is op zich voor de kenner geen nieuws (we werken er op het LEI al tijden aan). Wel is nieuws dat sinds enige maanden er steeds meer discussie ontstaat over de eigendom van data en over de vraag of systemen van data-uitwisseling wel open en openbaar genoeg zijn: hebben we een infrastructuur nodig van openbare wegen of tolwegen ?
In zijn uitgave van vorige week doet The Economist in zijn Schumpter rubriek een duit in het zakje ("Digital disruption on the farm", 24.5.2014). Het beschrijft het precisie-farming systeem dat Monsanto heeft ontwikkeld: FieldScripts, dat zaai- en spuitmachines aanstuurt (met taakkaarten neem ik aan). Om dat te laten werken heeft Monsanto ook een machinefabrikant opgekocht: Precision Planting, die zaaimachines en andere machines zoals kunstmeststrooiers maakt. Deze machines zaaien op verschillende dieptes en afstanden, daartoe aangestuurd door de taakkaarten gemaakt op basis van klimaat- en grondsoortdata.
De data voor het programmeren van die taakkaarten komt van een bedrijf Climate Corporation. Dat starte in 2006 in Silicon Valley met het verzamelen van remote sensing en GIS data om elk perceel in de VS in kaart te brengen. Vervolgens werd daar alle klimaat en weerdata aan toegevoegd die men kon vinden. In 2010 had men al 150 miljard grondsoort obesertvaties en 10 triljoen weer-simulatiepunten. Het idee was om dat te gelde te maken in de Amerikaanse oogst-verzekeringsbusiness (crop-insurance). Totdat in Oktober 2013 Monsanto een miljard neertelde voor het bedrijf.
En nu wordt nu het dus (ook?) gebruikt voor het bepalen van wat waar het beste groeit. Wie zich abonneert op Fieldscripts krijgt gedetailleerde adviezen. Gebruikes claimen een opbrengststijging van 5% in 2 jaar tijd.
Inmiddels zijn DuPont Pioneer en John Deere met elkaar in zee gegaan voor een vergelijkbare constructie. En Land O'Lakes, een cooperatie zoals Agrifirm, heeft Geosys gekocht, een satelietbeelden-bedrijf.

Discussies
Het artikel in The Economist gaat ook in op de discussies rond deze big data ontwikkeling. Die maakt immers de indruk van centrale planning en geintegreerde ketenbedrijven. Waar blijft de boer?
De discussie gaat in de VS o.a. over de marginalisering van de vaardigheden van de boer, zijn skills worden deels vervangen door de computers van Monsanto. Bovenal is er veel wantrouwen bij boeren, vooral uit vrees voor misbruik van de data die ze zelf met hun machines genereren:

• Hun data kan worden verkocht of bij concurrenten terecht komen,
• de data zou gebruikt kunnen worden om slecht presterende bedrijven te identificeren en die op te kopen (waardoor concurrentie, ook om de grond van de buurman, toeneemt),
• de data (bv. uit combines) zou kunnen worden gebruikt in handel op de termijnmarkt waarbij de grote bedrijven meer (voor)kennis hebben dan de boeren zelf die daar hun granen verkopen

Het American Farm Bureau werkt nu aan een gedragscode (Code of Conduct), waarbij het uitgangspunt is dat boeren eigenaar van de data zijn, en toestemming voor gebruik voor bepaalde doelen (en niet meer dan dat) kunnen geven. Dat lost niet het probleem op wie er dan eigenaar is van geanonymiseerde datasets, so schrijft het blad. Reden voor een groep Texaanse boeren om een eigen data-cooperatie op te richten: de Grower Information Services Co-operative. Er ontstaan ook nieuwe niche data-management bedrijven.
The Economist trekt ook nog een mooie vergelijking met de issues rond eigendom van geanonymiseerde patientendossiers. Ook daar werken we aan.

En de luistertip voor vandaag: de onvergetelijke Swe-Danes. ik vond een mooi filmpje (ook voor wie geen Zweeds spreekt) op YouTube met op 6.25 minuten Koffietijd met Tineke.