Duurzaamheid is een issue in NZ dairy

In het hoofdredactionele commentaar van de januari uitgave van NZ Dairy Exporter wordt er op gewezen dat de Nieuw Zeelandse melkveehouderij wordt geconfronteerd met een duurzaamheidsdebat dat voorlopig nog wel in hevigheid zal toenemen.

Melkvee zal gezien blijven worden als een bedreiging voor het schone, groene image van Nieuw Zeeland tenzij het beter de discussie aan gaat met de rest van de maatschappij. Dat imago wordt zeer gekoesterd en is er, dankzij films als de Lord of de Ring, niet minder op geworden. Hoewel een rondleider die ik op een vogelexcursie ontmoette, in twijfel trok of het land echt zoveel groener is dan pakweg delen van Europa of de westkust van de VS en Canada. Maar apart en fascinerend is de natuur in Nieuw Zeeland in ieder geval wel.

De melkveehouderij heeft bijgedragen aan de toenemende problemen met zoet water in Nieuw Zeeland en zal op stroomgebieden gebaseerde oplossingen moeten voorstellen, anders zal ze door emotie in grote problemen komen, zo stelde Rick Pridmore, de strateeg van DairyNZ op een conferentie waarvan DairyExporter (uitgave januari 2014) verslag doet.

Overigens ging Pridmore wel meteen in de verdediging, blijkbaar om de emotie bij boeren er wat uit te halen. Hij stelt dat Nieuw Zeeland nog altijd de op 2 na beste waterkwaliteit ter wereld heeft, dat er geen fosfaat probleem is omdat de niveaus daarvan niet stijgen of zelfs dalen, maar dat het stikstof is dat stijgt. Maar ook dat het grootste probleem sediment-afzettingen zijn, niet de melkveehouderij. En dat de rivieren en meren waar de problemen het grootst zijn, dezelfde zijn van 20 a 30 jaar geleden (zo'n argument heb ik in Nederland gelukkig nog niet gehoord, juist een hardnekkig probleem lijkt me een risico op een forse beleidsverandering geven). Kortom "water quality in some rivers and lakes is declining but we are not going to hell in a hand basket".

De zorg, en die lijkt me dit lezend niet onterecht, is dat onnodige emotie leidt tot overhaaste besluitvorming en slecht doordachte besluiten die een topsector van de economie behoorlijk kunnen beschadigen.
Er wordt veel gepleit voor "good farming practice", maar dat is volgens Pridmore niet het enige. Hij wijst er op dat veel van de problemen komen door het converteren van bosgrond naar weide, o.a. op het Centraal Plateau. Onder bosgrond (Nieuw Zeeland kent veel commerciele bosbouw) lekt het 4 kg stikstof per ha per jaar, bij melkvee wel 34 kg. De oplossing lijkt dan ook te liggen in "catchment-scale load limits" ofwel quota per stroomgebied. Die zouden 0p 80% van het gewenste niveau moeten liggen, gevolgd door on-farm verplichtingen, waaronder reportage en auditing als ook publicatie van de uitkomsten. Misschien moeten we nog een export product maken van ons Minas.