Interessante boekbespreking in the Economist van vorige week, over de psychologie van schaarste. Sendhill Mullainathan en Eldar Shafir schreven Scarcity: why having too little means so much.
Komt er op neer dat als je weinig van iets hebt (voedsel, tijd) wat hard nodig is, de geest zich daar op concentreert en er dus weinig hersencapaciteit overblijft voor wat anders. Wie honger heeft of het druk heeft, heeft te maken met een dalend IQ. Na de oogst zijn arme boeren slimmer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten