Bangladesh is een mooi voorbeeld van een land dat niet zo heel veel welvaartsstijging kent maar toch goed vooruitgaat rond voedselzekerheid en hongerbestrijding. Van importerend is het nu vrijwel exporterend. Volgens een artikel in The Economist van 3.11.2012 zijn er 4 factoren voor verantwoordelijk:
- gezinsplanning op vrijwillige basis door ngo en overheidsvoorlichting heeft de positie van de vrouw versterkt. Geboortecijfer is nog maar 2.3 (in 1975 nog 6.3), net boven het evenwichtsniveau. En daarmee is er nu een demografisch dividend (relatief grote omvang van werkenden ten opzichte van kinderen en bejaarden). Ook onderwijs versterkte de positie van vrouwen
- sterke groei in productiviteit landbouw, vooral rijstopbrengsten per ha zijn sterk gestegen. Naast de groene revolutie door een verschuiving van de monsoen rijst (net geplant voor de regen) naar de boro-rijst in de winter. Gevolg de drie prijspieken van afgelopen jaren deed het aantal hongerigen (nog altijd 1 op 6 maar veel minder dan de 1 op 3 van toendertijd) niet oplopen.
- werkgelegenheid buiten de landbouw (textiel), en met name ook in het buitenland met transfer inkomen als gevolg.
- mede omdat de staat en politiek niet geweldig functioneren (maar wel sociale safety net programmas en onderwijs in de benen houden), de grote rol van NGOs, met name BRAC die ook microkrediet bedacht, groot gemaakt door Grameen bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten